Omdat het onze laatste volle dag van ons verblijf in Frankrijk was, besloten we in Parijs te lunchen, samen met R., die een dag eerder vanuit Londen naar Parijs overgekomen was,en D., de gastheer van het feest vaneen week eerder. Lucie leidde ons weer prima naar de plaats van bestemming. We hadden geluk, nog net een mooi parkeerplekje, geen kruis op de grond, dus….
Even later: iets uit de auto vergeten mee te nemen. Terug naar de auto, maar helaas, een lege plek, geen auto. Gestolen? In zo korte tijd, aan een zo drukke weg, terwijl de auto goed op slot was? Dan hebben de brutalen meer dan de halve wereld die het spreekwoord hen toch al toeschrijft. Je kijkt nog eens goed,en dan valt je oog op het bord bij de parkeerplaats waarop staat dat die plek voor de politie gereserveerd is, en dat er een wegsleepregeling van kracht is. Voor een buitenlander gaat het licht nu even uit. Je hebt autochtonen nodig die weten hoe de wegen vervolgens bewandeld moeten worden, en waar je moet zijn voor informatie. Onze R. is dan weliswaar geen autochtoon, maar weet wel welke wegen bewandeld moeten worden. Dat begint met een telefoontje naar de politie van Parijs, afdeling weggesleepte auto’s. Via een computergestuurd keuzemenu (toets 1 voor dit, toets 2 voor dat, enzovoorts) kom je op het punt dat je het kenteken van je auto mag invoeren (middels spraak), waarna in een database gezocht wordt of je auto inderdaad weggesleept is. Helaas, hier stagneert het systeem, omdat het geen buitenlandse kentekens herkent. Je zult zelf naar het terrein moeten waarheen de auto’s gebracht worden, die weggesleept worden. Alleen: hoe je daar achter moet komen, telefonisch lukt dat in ieder geval niet….Nu was zelfs R. het spoor bijster. Ook D. kon geen hulp in deze bieden, maar anderen, vrienden van D., gelukkig wel. (Als je er alleen voor staat als buitenlander heb je het toch heel wat lastiger.) Je moet zijn bij de Préfecture de Police, vlakbij Porte de Pantin.
Met de Metro een paar haltes van waar we waren. En ja hoor, daar stond de auto op het terrein. Helaas hadden we de autopapieren in Nesles laten liggen, en die hadden we toch echt wel nodig om de auto mee te krijgen. Het tonen van het autosleuteltje was niet voldoende, maar je mocht met datzelfde autosleuteltje wel spulletjes uit de auto halen die je toch al uit de auto wilde halen….(die paarse krokodil staat daar, ja). Uiteindelijk mochten we toch zonder het tonen van de autopapieren onze auto meenemen, maar niet zonder betaling van de wegsleepkosten, plus administratiekosten (136 euro):
Bovendien kregen we nog de boete mee voor het foute parkeren. Het eenvoudigst om die te voldoen was, om een postzegel ter waarde van de boete (35 euro) op een bepaalde plaats te plakken, en gewoon op te sturen, voldoende gefrankeerd. Jij zelf krijgt een kopie:
Kortom: voordat we überhaupt aan lunchen toe kwamen, hadden we al het één en ander uitgegeven. Zondegeld noemen we dat. De lunch zelf was goed verzorgd, was lekker en gezellig (goede afloop, auto weer bij de hand), maar je zult weten dat je in Parijs bent, want voor de prijs die je voor deze lunch kwijt was, heb je elders bijna een diner….
