Ik weet niet waarom: ik lag in bad en moest aan het TV-programma ‘De Italiaanse droom’ denken. De strijd tussen vier stellen met als inzet het winnen van een pand om daarin een Bed en Breakfast te runnen in het Italiaanse dorpje Piticchio. Dat wil zeggen, de winnaars mogen een half jaar de Bed en Breakfast hypotheekvrij runnen, en na dat half jaar hebben ze de mogelijkheid om het pand tegen de oorspronkelijke aanschafprijs te kopen. Dat pand moet nog wel even verbouwd worden om het geschikt te maken voor het runnen van een Bed en Breakfast. Dat moeten de stellen zelf doen, met hulp van bouwvakkers en onder leiding van een architect.
Je had Jon en Jeroen. Mensen met een hart van goud, maar met een uitstraling die niet echt paste binnen deze gemeenschap. Tonnie en Piet, die de harten van iedereen gestolen hadden. Piet met zijn niet aflatende klusijver, en Tonnie met haar voortdurende inzet op andere praktische zaken. Het leren van de taal en het koken was echter een ander verhaal. Karim en Carlijn waren mensen van wie je kon merken dat ze de ervaring om mee te doen leuk vonden, maar die niet de intentie hadden om ook daadwerkelijk te winnen. Het vierde stel was Thomas en Sandy. Een sympathiek stel, waarschijnlijk het meest geschikt om een Bed en Breakfast te runnen. Want eerlijk is eerlijk: als er geen klusjes meer te doen zijn, wordt het voor Piet lastig zich een houding te geven.
De koppels werden door een vakjury en door een dorpsraad beoordeeld. Die dorpsraad heeft Tonnie en Piet meer dan eens voor een voortijdig heengaan behoed. Uiteindelijke winnaars werden toch Thomas en Sandy. Het Bed en Breakfastpand kreeg de naam ‘Terrazza Piticchio’.
Het half jaar is bijna voorbij. (Ze zijn 1 juni 2008 gestart.) In die tussentijd hebben ze hard gewerkt, hebben ze veel ervaringen opgedaan, maar hebben het financieel niet voldoende kunnen redden, ondanks de bekendheid waar het TV-programma al voor gezorgd had. Ze kunnen het pand niet kopen. Op 1 december trekken ze de stekker eruit….na een diepe zucht. Tja…
