Terwijl partner een moeder-zoon weekend heeft in Londen, heb ik voor mezelf tussen de bedrijven door een filmmarathon georganiseerd.
Achtereenvolgens:
Man on wire
Een filmachtige documentaire van James Marsh over de straatartiest, koorddanser Philippe Petit, die in 1974 over een kabel van de ene Twin Tower liep naar de andere. De documentaire laat voonamelijk de weg ernaar toe, de voorbereiding zien (oefenen tussen de torens van de Notre dame, tussen pijlers boven een brug in Sydney). Door de gedramatiseerde reconstructies en trucageshots heb je soms het gevoel naar een thriller te kijken. Dat stoorde mij totaal niet, in tegendeel: op sommige momenten kreeg ik hoogtevrees. Een aanrader.
The last days of Shishmaref
Een documentaire van Jan Louter over een eilanddorp in het westen van Alaska. Voorheen lag het eiland ingeklemd tussen ijs. Dat ijs beschermde het eiland tegen de hoge golven die ontstaan door het stormachtige weer. Door de opwarming van de aarde is het ijs veelal verdwenen. Hooguit een tijdje in de winter. Het eiland kalft af door de golven. Bovendien kan men niet meer zo jagen zoals men gewend was. Een bewoner verwoordde: wij passen ons aan aan de natuur, maar het is wel hard als de natuur ook nog ons eiland inpikt. De bewoners maken voorbereidingen om te verhuizen naar een plek op het vasteland. Een intrigerend portret. Jammer dat Al Gore nog even ten tonele gevoerd wordt….
Getting home (The last journey is always the hardest)
Een aandoenlijke film van Zhang Yang over een man die zijn dode vriend van Hong Kong naar diens geboortedorp brengt, ergens in de binnenlanden. In het begin van de film doet hij net alsof zijn vriend nog leeft, slechts straalbezopen is, maar dat kan hij natuurlijk niet lang volhouden. Enkele hilarische scenes, maar ook enkele gevoelige. De moeite waard. Mij deed de film qua entourage enigszins denken aan Glädjekällan: in deze film wordt een urn met as van de overleden vrouw/moeder van hot naar her vervoerd…..Zeer hilarisch.
The Darjeeling Limited
Een beetje absurde film van Wes Anderson over drie broers die een soort sprituele reis maken (althans dat maakt één van de broers ervan) door India. Eerst met de trein (The Darjeeling Limited), later anderszins als ze in de woestijn uit de trein gezet worden. Je moet ervoor in de stemming zijn, voor de film. Soms is de film flauw, dan weer is er sprake van subtiele humor. Ik zou niet zo ver willen gaan dat het een film is om te koesteren, maar apart is die zeker…..
Lake Tahoe
Een mooi gestileerde film van Fernando Eimbcke over een jongen die met zijn auto tegen een paal rijdt, op zoek gaat naar en laat zoeken naar onderdelen om de auto weer te laten rijden. Intussen wijze levenslessen opsnuift waarmee hij de ellende thuis weer aan kan. De film kent momenten dat-ie opgebouwd lijkt uit mooie foto’s, Er is dan af en toe beweging. Deze manier van monteren mag cinematografisch goed zijn, om naar te kijken is het vaak vermoeiend….
Pi
Een thrillerachtige film van Darren Aronofsky over iemand die volledig geobsedeerd is door getallen en getallenreeksen. Wiskunde is de taal der natuur, en alles is uit te drukken in getallen. Vooral het getal Pi speelt een grote rol. Omdat het zaterdag Pi-dag was, mocht deze film niet ontbreken in de marathon. Eigenlijk kent de film twee lagen: die waarin normaal over wiskunde gepraat wordt, waarin tipjes van een getallensluier opgelicht worden, en die waarin de hoofdpersoon lijdt aan hallucinaties, als gevolg van die getallenobsessie. Die scenes doen afbreuk aan de film, vind ik. Toch een aardige film.
Le temps qui reste
Een film van François Ozon over een jonge fotograaf die te horen krijgt dat hij een kwaadaardige tumor meezeult. Weinig kans op genezing, ook niet met chemotherapie en bestraling. Nog een paar maanden te leven. Een gegeven dat hij met zijn directe omgeving niet kan delen, maar wel met zijn oma, ‘omdat zij ook tegen het einde aan zit….’ Een aardige film, maar niet meer dan dat. De film Sous le sable van hem vond ik pakkender.
Le voyage du ballon rouge
Een film van Hou Hsiao Hsieu over een alleenstaande moeder die een oppas inhuurt voor haar 7-jarige zoontje omdat ze tot over haar oren in het werk zit, en het af en toe teveel voor haar wordt. Een rode ballon danst regelmatig heen en weer voorbij het raam. Ook maakt de oppas een film over een rode ballon, waarin het zoontje dan weer een rol speelt. Wat de ballonnen betreft lopen fantasie en werkelijkheid door elkaar, maar het portret van de interactie tussen de drie personen is zeker werkelijkheid. Een lieve film.
