Een tijdje geleden kwamen een paar klanten de wereldwinkel binnen, twee valide mensen en één in een rolstoel. Dat gebeurt wel vaker, dus tot zover niets vreemds. Vandaag kregen we een brief van het Tilburgs Overleg Gehandicaptenorganisaties, het TOG, waarin stond dat we enige tijd geleden bezocht waren door een paar mensen, van wie één in een rolstoel, om de toegankelijkheid te testen van de winkel voor mensen in een rolstoel.
Welnu: ‘Uw zaak is goed toegankelijk. De entree is goed en binnen zijn de doorgangen voldoende breed. Het pinapparaat is aanreikbaar.’
Zie ook hier.
Mystery guests…..Dat doet me denken aan een paar jaar geleden toen we zelf mystery guests waren, mijn partner en ik. Wij moesten campings beoordelen. We kregen hele lijsten mee, uitgesplitst naar servicegerichtheid, hygiëne, comfort, biedt de camping wat beloofd wordt, en nog veel meer. We kregen er een kleine vergoeding voor. Het zou beter zijn als we op elke camping (we kregen er vier toegewezen) een nachtje hadden geslapen, maar het hoefde niet. We hebben het niet gedaan. Het was moeilijk in te plannen qua tijd, want of je nu een week gaat kamperen of één nachtje, voor de voorbereiding ben je bijna net zoveel tijd kwijt. Het gaat om wat je waarneemt. Het enige dat je nu niet kunt beroordelen is de nachtverlichting, en of het rustig is of niet ’s nachts. Afgezien van het feit dat je dol werd van al die vragen, want de lijst was zeer gedetailleerd die ingevuld moest worden, kwam je wel op plekken waar je anders niet zo snel zou komen. De omgeving van St. Anthonis bijvoorbeeld, lekker rustgevend, en de camping aldaar, ‘De Uilingse Bergen’, had ook wel iets.
Het was een leuke ervaring….
