Begin maart zijn we naar Oberhausen geweest. De insteek was een optreden van Runrig aldaar, maar dat optreden ging op het laatste moment niet door.
Het optreden werd verschoven naar afgelopen zaterdag 15 mei. Dat ging nu wel door. Kantje boord, want ja, die aswolk gooit regelmatig nog roet in het eten. Of ze terug naar Schotland kunnen, is een ander verhaal.
Het begin van het concert viel niet mee: ze speelden wel goed, maar op de één of andere manier hadden de geluidstechnici achter het mengpaneel de volumeverhoudingen niet goed uitgebalanceerd. Veel resonanties, schelle geluiden, piepen. De tweede helft van het concert was dat verholpen. Ja, dan word je meteen opgezogen door de muziek. Je merkte het ook aan het publiek: dat werd een stuk levendiger, en interactiever.
De reden van uitstel van het optreden was een operatieve ingreep bij één van de bandleden, de zanger-gitarist. Hij was weer aanwezig, als gitarist, maar nog niet als zanger. Dat hoorde je toch wel. Oké, als je Runrig nog niet eerder had gehoord, dan weet je niet beter. Wij hebben Runrig echter al eerder meegemaakt. Dan raak je enigszins gewend aan een bepaalde sound, een bepaalde manier van zingen, tweestemmig vaak. Nu was dat eenstemmig. Bij sommige nummers had je echt zoiets van….hè, jammer.
Maar, al met al hadden we geen spijt van dit extra uitje. Afgezien van het bijwonen van het concert, en slapen in het hotel, zijn we twee dagen buiten geweest. Beetje wind, regelmatig zon, af en toe een wolkje…..terrasje….
