Als je zo alleen ligt in het ziekenhuis, kom je tot andere dingen. Allereerst heb je de gelegenheid achterstallig leesvoer bij te werken, en je schakelt op TV eens op andere programma’s in, dan die welke doorgaans opgezet worden.

Ik ontdekte vorig weekend, dat de Masters 2011 van snooker in de beslissende fase was. De wedstrijden werden uitgezonden op de BBC. Er was een tijd dat ik regelmatig naar snookerwedstrijden keek: wereldkampioenschappen, masters. Namen als Dennis Taylor, Jimmy White, James Parrot, Ken Doherty en Steve Davis kwam je steeds tegen. Iets later Ronnie O’Sullivan en Stephen Hendry. Vooral de laatste was gedurende tien jaar heer en meester op snookergebied. Een aantal van deze namen zag je nu terug als commentator bij de huidige wedstrijden, of als gast. Terwijl het snooker aanvankelijk een onderonsje was tussen mensen uit Engeland, Schotland, Ierland en Wales, werd de finale van deze Masters gespeeld tussen iemand uit China en iemand uit Hongkong, Ding Junhui en Marco Fu, waarbij Ding aan het laatste eind trok.

Waar ik geboeid naar heb gekeken, was het programma waarbij ingegaan wordt op de achtergronden van de muziek van het album Graceland van Paul Simon. Zuidafrikaanse muziek vormt de bron. Je kent de nummers, maar ze gaan nu meer leven.

Zo had je ook ‘De weg naar het Avondland’, een reis- en cultuurreeks van Jan Leyers, van Ethiopië naar Europa. Ethiopië, Soedan….het zijn landen waar je niet vrolijk van wordt, als je ze in het nieuws hoort, maar Jan Leyers weet een zeer positieve sfeer in het programma te leggen. Ik hoop dat de gelegenheid er is om de vervolgdelen ook te zien…zondag 20.15 uur, NL2.

Zo zap je van het één naar het ander. Bij het programma Opium werd gepraat over de werken van Wim Oepts. Aparte naam, niet echt bekend geworden, althans niet in Nederland. Er hangt nu een overzichtstentoonstelling van hem in de Kunsthal in Rotterdam. Ik mag zijn stijl van schilderen wel.

Enige tijd geleden circuleerde er op twitter een youtube-filmpje, waarbij de personen van het Bastateam (een programma op België 1) een container voor de ingang van het parkeerterrein van een telecombedrijf lieten zetten. Met een telefoonnummer op de container. Dat werd natuurlijk prompt gebeld….nu volgde een staaltje ‘koekje van eigen deeg’ in de vorm van keuzetoetsen en aan het lijntje houden. Datzelfde programma Basta had afgelopen week de belspelletjes op de korrel. Er had zich een mol ingedrongen in het belspelletjesprogramma. Zaak was om de fraude van die spelletjes aan te tonen, dat mensen konden bellen wat ze wilden, maar dat ze toch nooit met een grote prijs naar huis gingen, of het nu om een rekensom ging, of om het vinden van dieren. Nou, die fraude wist het team goed aan te tonen…..gevolg, een dag later: er worden geen belspelltjes meer op de Belg uitgezonden, en de directeur is opgestapt. Basta, we gaan het vaker zien, als we eraan denken.

Ik heb trouwens gemerkt dat er overdag geen flikker op TV is…..