Wie regelmatig kampeert, zal ontdekt hebben dat het toiletgebouw op eem camping heel vaak dienst doet als sociale ontmoetingsplaats. Toiletgebouw moet je natuurlijk ruim zien: er zijn niet alleen hokjes om te poepen en plassen, maar ook ruimtes om je te wassen en om te douchen. Ook zijn er mogelijkheden om de afwas te doen. En daar gebeurt het. Het praatcircuit komt bij elkaar.
Tegenwoordig zijn veel campings redelijk aangepast aan de ‘eisen’ van deze tijd: stopkontakten bij de tentplaatsen, soms zelfs wifi. De toiletgebouwen worden hoe langer hoe moderner, met snufjes als licht dat automatisch aan en uit gaat, water dat gaat stromen als je je handen onder de kraan houdt, enzovoorts.
Niet elke camping is met haar tijd meegegaan. De campings municipal in Frankrijk bijvoorbeeld: schoon, hygiënisch, geen poespas. Kamperen, zoals je van huis uit meegekregen hebt.
De camping mag dan in de tijd stil zijn blijven staan, de mensen die er komen bepaald niet. Die willen verbonden blijven met hun virtuele vrienden, die willen hun virtuele vrienden en ook real life vrienden van hun wederwaardigheden op de hoogte blijven houden. Middels de iPhone, of de iPad. Maar ja, die hebben batterijen, en die raken een keer leeg. Dan moeten de batterijen opgeladen worden.
Zo kan het gebeuren dat het toieltgebouw overdag bevolkt wordt door mensen die elkaar van alles te vertellen hebben, en dat ’s nachts in de washokken de iPads en iPhones liggen op te laden. Ik geloof niet, dat die al met elkaar kunnen communiceren, zo uit zichzelf, maar dat komt misschien nog wel keer. De volgende ochtend haalt een ieder zijn/haar apparaat weer op.
Ik las dat iemand precies zo op vakantie in Frankrijk was. Ik vind het geweldig dat zoiets kan.
