Sinterklaas vieren bij zoon O, schoondochter M en de kleine Y is de laatste jaren een traditie geworden. De kleine wordt ouder (bijna 5 nu), en dus dacht M, dat het wellicht een leuk idee was om naar een Sintmusical te gaan, voordat met name de kleine zich stort op het uitpakken van de pakjes.
We hebben er geen spijt van gehad. Het was een heel leuk opgezette musical voor de jongere kinderen. De toegangsstempel was aangepast:
Het verhaal: Sem en Sofia gaan verhuizen, Sint moet op de hoogte gebracht worden, en ‘dus’ gaan ze op weg naar Spanje. Een zogenaamde roadmusical.
Er waren multifunctionele decors. Eenvoudig, met ‘kinderlijke’ tekeningen, maar toch ingenieus. Er was een live Pietenbandje. De kinderen in het publiek werden regelmatig bij het verhaal betrokken. Daar werd enthousiast gebruik van gemaakt.
Tijdens de voorstelling mochten geen foto’s gemaakt worden. Vooraf heb ik het Pietenbandje nog kunnen vastleggen, aan de zijlijn hun beurt afwachtend. Een beetje donker, dat wel. Na afloop de poppen, die Sem, Sofia en kontakten onderweg voorstelden.
Na de voorstelling was er gelegenheid om bij Sint op schoot te zitten, die dan een leuk verhaaltje zou vertellen. De kleine had genoten van de voorstelling, fluisterde op het moment dat Sint opkwam: ‘Dat is niet de echte Sint, hè?’, maar op schoot zitten bij de niet-echte Sint, dat durfde ze toch niet.
Bij het pakjes uitpakken, later, eenmaal weer thuis, toen kreeg ze weer praats. We zijn zelfs met kleine rijmpjes bij de cadeautjes begonnen. ‘Is het een paard / zonder staart?’ ‘Nee, het is een pepernoot / op een stoomboot.’
Het was weer gezellig.
