Blog Image

Het ei zei

De moeite waard

Muziek: Mathieu Mathieu
Film: Cyril Mennegun - Louise Wimmer
Film: Léa Pool - Maman est chez le coiffeur
Film: Julia Murat - Historias

Kerst in Lorient

Eropuit Posted on 28 dec, 2018 14:10

Aanvankelijk zou zoon R met vriend D naar Tilburg komen om er de kerstdagen door te brengen, maar de moeder van D heeft kanker, en krijgt in die periode net allerlei onderzoeken en behandelingen. Toen dachten we: dan gaan wij naar Lorient. Kijken of zoon O met kleindochter Y ook mee willen. Na ampele overwegingen: ja.

En zo vertrokken we zondag 23 december naar Lorient. Zoon O wilde de route persé op één dag afleggen, zodat we ons daar mentaal op voorbereid hebben: bijna 12 uur in de auto. We reden met twee auto’s. Ik heb nog wel uitgezocht of het mogelijk was om een auto te huren waar we met vieren in konden, plus de bagage, maar dat kostte toch meer dan wanneer we met twee auto’s zouden gaan.

Onderweg kwamen we de Pont de Normandie tegen. Architectonisch een mooi staaltje werk. Het kostte wel 5,40 euro om er overheen te rijden.
Zoon O en kleindochter Y sliepen bij zoon R en vriend D, wij sliepen bij de oma van D. We werden ontzettend goed verzorgd, het ontbrak ons aan niets. Nou ja, een luie stoel of bank was af en toe wel lekker, maar dat was er niet. Er was ook geen wifi.

Er was wel veel eten: de avond dat we aankwamen, 23 december, stond er een goed gevulde dis klaar, kerstavond was een avondvullend diner bij de moeder van D, die in een dorpje bij Lorient woont, op eerste kerstdag was er vanaf begin van de middag tot begin van de avond een geweldig visbanket, en op tweede kerstdag (dat ze in Frankrijk niet kennen) heeft zoon R gezorgd voor een ‘Dutch evening’: worstenbroodjes, kaas-uienbroodjes, frites, kaassoufflés, kroketten. De laatste drie dingen zelf gemaakt, de broodjes hadden wij nog uit Nederland mee genomen.
Natuurlijk deden we ook nog andere dingen:
– Naar de afslag om vis te kopen voor het eten.
– Naar een strandje bij zeilclub.

We zagen bij een andere baai enkele personen op het strand volleyballen. Het net brachten ze zelf mee, en bouwden ze ter plekke op. Soms belandt de bal natuurlijk in het water.
Op kerstavond zijn we zelfs nog naar de mis geweest. Het zou een kindermis geweest zijn, er waren wel kinderen bij de mis aanwezig (hij begon om 18.30 uur). maar de mis zelf was erg saai, en totaal niet op het kind gericht.
En er bleek kermis in Lorient te zijn.
Kortom, het waren een paar geweldige dagen…..



Madurodam

Eropuit Posted on 02 aug, 2018 09:47

We hadden 2 entreekaartjes voor Madurodam gewonnen via de Postcodeloterij. Omdat zoon O nog vakantie heeft, en kleindochter ook, hebben we 2 extra kaartjes gekocht en hebben we gisteren het park bezocht. Het kleine halfzusjes van kleindochter ging ook mee. Die was gratis.
Ik kan me niet herinneren wanneer ik überhaupt in Madurodam geweest ben. Maar ik zal er zeker geweest zijn.
Madurodam is in 1952 geopend. Het werd gerealiseerd met startkapitaal, ingebracht door de ouders van George Maduro. Hun zoon was verzetsheld in de Tweede Wereld Oorlog. Vooral bekend door de Slag om de Residentie. Hij overleed in Dachau.

Nog voor je binnen bent, word je Hans Brinker getoond, de jongen die ervoor gezorgd heeft dat Nederland niet onder water zou lopen, door zijn vinger in de dijk te steken….
Het was leuk om langs al die miniaturen te lopen.
Er waren doe-dingen, maar daar hebben we ons eigenlijk niet mee bezig gehouden. Ook zijn we niet binnen geweest. We hadden zo een mooie indruk.
Wat natuurlijk wel in trek was, was spelen met water. Heerlijke verkoeling….
Het was een gezellige dag.



Glamping in Rémouchamps

Eropuit Posted on 26 jun, 2018 14:30

Via VakantieVeilingen had partner een bod gedaan op 3 nachten glamperen in de Belgische Ardennen. Ze bood 6 euro. En daar bleef het bij. Veilingkosten erbij, en we hadden een voucher voor Camping Olympia in Rémouchamps. Daar moesten we nog wat extra betalen voor toeristenbelasting, milieubelasting, koelkast, stroom en schoonmaakkosten, maar dan nog hadden we prima lang weekend voor weinig geld.
We hadden de eerste tent toebedeeld gekregen. Daar waren we wel blij mee. Had je aan één kant nog enige vrijheid.

De camping werd gerund door een groepje zeer aardige mensen. Een paar weken per jaar ontvangen ze ‘normale’ kampeerders, maar doorgaans komen er hele groepen. Klimmers, abseilers, mountainbikers, kajakkers, enzovoorts. Als het maar sportief is. De sanitaire voorzieningen zijn de sluitpost van de organisatie. Echt vies zijn ze niet, er zijn schoonmaakroosters, maar er is niet nagedacht over de inrichting. Je kunt er douchen, maar er zijn geen haakjes, er zijn geen aparte wastafels. In de grote ruimte staan er een paar, maar geen haakes om bijvoorbeeld je handdoek aan op te hangen.
In de WC geen houder om je rol kwijt te kunnen. Het spreekt voor zich dat de vloer altijd nat is. Laat dat maar aan de kids over.
Kortom, het is behelpen, maar we deden er niet moeilijk over. Tenslotte waren we een paar dagen helemaal weg.

We zaten aan de Amblève. Een wild stromend riviertje.

Via een kleine tour door de Ardennen deden we Durbuy aan. Het zou één van de oudste stadjes zijn. ‘Daar moet je eens gaan kijken’, aldus een tip uit de brochure van camping Olympia. Het dorpje heeft het woord ’toerisme’ groot op het voorhoofd staan. Je kunt nog niet over de koppen lopen, maar de sfeer is niks voor ons. En de prijzen, die schieten natuurlijk de lucht in.
In het dorpje Rémouchamps zelf zijn we eigenlijk niet geweest. Ik heb vanuit de camping nog wel tot aan de rand van het dorpje gelopen (ruim 2 km), maar dat was het dan.
De autobrug die we vanuit de camping in de verte zagen, zag ik onderweg, lopend, beter.
We waren een paar daagjes er lekker uit.



Hotel Theater Figi, Zeist

Eropuit Posted on 08 jan, 2018 14:26

Een paar maanden geleden kwam partner een aanbieding tegen van een arrangement eind december in Hotel Theater Figi te Zeist: ’s avonds naar de film, nachtje slapen en een goed ontbijt. Avondeten, dat kon alle kanten op. Waar je maar trek in had.
Kom, dachten we, laten we hier eens op ingaan. Zo gezegd, zo gedaan.

Dat Figi, dat is eigenlijk een compleet concept: hotel, bioscoop, theater, grand café waar je ook kunt lunchen en dineren. En een eigen openbare parkeergarage. Hotelgasten kunnen gratis van de parkeergarage gebruik maken. Zo kunnen de hotelgasten ook van het één naar het ander hopsen, zonder nat te worden. Alles bevindt zich onder één dak. Terwijl niet-hotelgasten ook gewoon van buiten af van alle voorzieningen gebruik kunnen maken.

Toen wij er waren, was het geen soort van weer. Aanvankelijk hadden we plannen om in de middag van aankomst het centrum van Zeist te ontdekken, en iets gezelligs te zoeken om daar te eten. Maar het noodde niet uit.

We aten in het Grand Café. Partner had een hamburger met toeters en bellen, en ik koos een runderlende met eigentijdse hutspot en jus van gepofte knoflook. Ik had me van mijn keus iets anders voorgesteld, maar mooi was het wel. (Nog wel een portie friet erbij besteld.)
De nagerechten waren plaatjes, vooral de compositie van chocolade:
’s Avonds gingen we naar de film ‘Huisvrouwen bestaan niet’. Gewoon een lekker luchtige film, af en toe een serieus ondertoontje. Voor wie de films van Soof gezien heeft, deze film ademt dezelfde sfeer.
Overigens hield het totale filmaanbod niet over. Deze film sprong er min of meer uit.

Het was een middag, een avond plus nacht en een ochtend, maar we waren er even helemaal uit. Geen gedoe met andere mensen. Heerlijk. Het was genieten.



Alfred Vogeltuinen

Eropuit Posted on 10 aug, 2017 16:04

Kleindochter had al vakantie terwijl de ouders nog moesten werken. Woensdag is onze ‘oppasdag’, dus dat werd nu de hele dag.
Een nicht van partners kant werkt 2 dagen in de week in de Landgoedwinkel bij de A. Vogeltuinen bij ’t Harde. Dat leek ons wel een leuk uitstapje. Partner was erg benieuwd naar de verschillende kruiden die er groeien en waaruit homeopathische middelen gedestilleerd worden. Voor kleindochter leek het Blotevoetenpad iets geweldigs.

De Landgoedwinkel verkoopt de homeopatische middelen, maar je kunt er ook een kopje thee of koffie drinken met een heus sneetje bambu-cake.
Voor de thee krijg je een puntzakje met schaar mee, en kun je in een theehofje je eigen blaadjes voor de thee afknippen. Er stonden veel muntsoorten. Chocolademunt bijvoorbeeld, maar er was ook dropmunt.
In de Vogeltuin zelf: velden vol met allerhande kruiden. Mooie kleuren, volop in bloei.
En dan het Blotevoetenpad, hè…. Het kent enige hindernissen. die je het met blote voeten en opgestroopte broekspijpen moet trotseren. Ja, dat was wel iets voor kleindochter…..Bij het startpunt een kastje om je schoenen en sokken in te bewaren.
Nog even wat nababbelen met de nicht en toen was het toch weer tijd om de terugreis te aanvaarden. Altijd nog zo’n anderhalf uur rijden. Mooie ervaring, die tuinen.
(Overigens nog 40 eieren gekocht. Er worden daar ook een aantal kippen gehouden; het gebruik van chemicaliën waar dan ook is uit den boze. Dus ook geen fipronil.)



Bretagne, Lorient

Eropuit Posted on 06 jul, 2017 14:22

Het moest er een keer van komen: kijken hoe zoon R samen met vriend D in Lorient wonen. Na veel omzwervingen via Parijs, Cambridge, Londen, Zuid-Afrika, Wales en weer Parijs zijn R en D in rustiger vaarwater terecht gekomen. Ze wonen nu in Lorient, aan de zuidkust van Bretagne.

We zijn er een week geweest. De reis er naartoe en weer terug hebben we wel in tweeën geknipt: onze tussenstop was in beide gevallen een kamer in een crêperie in Jumièges. ‘Met uitzicht op een bezienswaardigheid’ …
Lorient. We hebben leuke dingen gedaan:

– de school bezocht waarop zoon R les geeft, het Lycée St. Louis, de school waar vriend D les geeft aan kinderen met een gebruiksaanwijzing (In Priziac, een dorpje een uur rijden van Lorient)

– de visafslag. Hiervoor waren we eigenlijk te laat, maar er kwam nog een bootje binnen.

– een heuse onderzeeër van binnen gezien. Wie de film ‘Das Boot’ kent, weet dat het kriebelen is in zo’n onderzeeër. Nou, in de film is de ruimte groter dan in werkelijkheid.

– de kust natuurlijk.

– bootje varen.

– in een traditionele Bretonse crêperie gegeten. Plus een kijkje achter de schermen.

– bij de oma van vriend D gegeten. 4 entrees, 1 hoofdgerecht, 2 desserts. Niemand kon nog een boe of bah zeggen.

We hebben het prima naar onze zin gehad.

Laat de foto’s verder voor zich spreken…..

Proost…..



Duinrell

Eropuit Posted on 27 okt, 2016 15:10

We hadden vier kaartjes gewonnen via de Vriendenloterij voor attractiepark Duinrell. Nou ja, gewonnen. Gekozen. Als je prijs hebt bij de Vriendenloterij krijg je een link toegestuurd: als je die opent kom je in een scherm waarin een aantal prijzen staan waaruit je kunt kiezen. Veelal kookboeken en DVD’s. Nu kon je ook toegangskaartjes kiezen voor Duinrell. Ik vraag me af of de Vriendenloterij ook gewone geldprijzen uitkeert. Zou prettiger zijn.
Duinrell dus. Wij waren er nog nooit geweest. Kleindochter heeft herfstvakantie, zoon R en vriend D waren uit Frankrijk over, zoon O had wat anders te doen, en zo besloten we gisteren, 26 oktober, om met ons vijven daar naartoe te gaan. Eén extra kaartje kopen.

Eigenlijk is het een park dat het leukst is voor kinderen in de leeftijd van 5 tot 11 jaar. Behalve een aantal attracties, die duidelijk voor de oudere jeugd bedoeld zijn, maar kleindochter trok zich daar niets van aan: hoe wilder en meer op de kop een attractie, hoe leuker zij die vindt. Ze genoot sowieso van alles in het park. En wij genoten van de relatieve rust: als je dat vergelijkt met de Efteling waarbij je eerst lange tijd moet wachten voordat je van een attractie kunt genieten.

Het was een heerlijke dag

De heenweg van Tilburg naar Wassenaar ging redelijk voorspoedig. Was dan ook rond een uur of 12. De terugweg was een hel. We ontkwamen er niet aan om rond het spitsuur te vertrekken. Vanaf Den Haag tot voorbij Rotterdam was het stapvoets rijden, dan wel even stilstaan. Ik weet niet of dit een toevalligheid was, of dat dit elke dag voorkomt: in het laatste geval bewonder ik de mensen die dat filegedoe constant moeten ondergaan.



Flavigny-sur-Ozérain

Eropuit Posted on 18 aug, 2016 16:28

We waren een paar dagen in Frankrijk. Zoon R kluste aan een opknappertje, en wij wilden wel eens zien hoe dat vorderde. Hadden we toch nog een beetje vakantie. Zoon R zorgde voor een slaapplek: een Chambre d’Hôtes in een dorpje vlakbij de locatie waar hij kluste, in St Marc-sur-Seine.

Het dorpje, Origny-sur-Seine, waar het opknappertje staat telt 35 inwoners. Het ligt afgelegen. De enige winkel die er is, is een fromagerie. Maar dan heb je ook wat…
Weet je waar jullie naartoe moeten gaan? Naar Flavigny-sur-Ozérain. Daar is de film Chocolat opgenomen. Dat vinden jullie toch zo’n goede film?
Dat leek ons wel wat.

We kwamen in Flavigny aan, maar nergens herkenningspunten, of verwijzingen naar de locatie waar het winkeltje was. We hebben achter een raam een bord gezien waarop een chocolade gerelateerde slogan stond. Dat zou misschien het pand geweest kunnen zijn.

Nochtans was het er heel toeristisch in Flavigny. De reden was niet het Chocolat-verhaal, maar de anijsfabriek die er staat. De fabriek was gesloten toen wij er waren, maar er was wel een winkel bij. Daar mocht je allerlei soorten anijsbolletjes proeven. En natuurlijk kopen.

Later hoorden we waarom Flavigny het niet uitbuitte dat aldaar de film Chocolat opgenomen was. Flavigny ligt in de streek Côte d’Or. Een zeer bekend chocolademerk. Nee, dan moet je niet aankomen met een chocoladesoort die zou kunnen concurreren met de Côte d’Or. Toch snap ik dat niet: waarom springt Côte d’Or zelf niet in dat gat? Waarom zorgt ze zelf niet voor herkenningspunten?
Er zal wel meer achter zitten. Misschien heeft de filmmaatschappij iets bedongen.



« VorigeVolgende »