Het ei zei

IMpact Retail, het moederbedrijf van It’s Electronics is failliet verklaard. Al eerder werd al uitstel van betaling aangevraagd. Winkels werden gesloten. Tja, de concurrentie van de webwinkels, die dezelfde soort apparaten aanbieden, was te groot.

Tilburg heeft een winkel en een distributiecentrum van It’s. Zoon O heeft enige tijd gewerkt op het distributiecentrum. Hij had zijn kracht mee, want het was veel sjouwwerk. Er moest op de meest lastige plaatsen bezorgd worden.

Voor een sinterklaasfeest wilde ik als surprisecadeau voor O een fotocollage maken van bepaalde facetten in het leven van hem. Verleden, heden, gekke situaties. Zo trok ik ook naar het distributiecentrum van It’s, om daar foto’s te maken.

Ik had net één foto gemaakt, toen er een mannetje op me af kwam, met de vraag wat ik aan het doen was. Foto’s maken, zei ik, in het kader van een sinterklaassurprise voor iemand die daar werkte. Hij nam genoegen met de uitleg, maar ik moest wel stoppen, want It’s hield niet van bedrijfsspionnage…..

Tja….

Regelmatig zie ik spotjes op TV voorbijkomen, waarin iemand een bepaald woord SMS-t naar, meestal, 3040. Of het nu is om te weten wat een huis kost, of een auto. Ik vraag me altijd af: zijn er nu echt mensen die dit doen? Kennelijk wel.

Zo zijn er de TV-programma’s waarbij je per SMS aan kunt geven wie door moet gaan naar de volgende ronde. Het maakt TV enigszins interactief. Tevens genereert het natuurlijk geld, want die SMS-jes kosten wel wat.

Unicef heeft ook een SMS-actie in het leven geroepen. Samen met RTL. Het is slecht gesteld met de kindertjes in Guatemala. Nou ja, op andere plekken in de wereld ook wel, maar dit land is nu uitgekozen tot trending topic. Als je ‘Unicef’ per SMS stuurt naar 3040, dan hoeft een kind in Guatemala een dag geen honger te hebben. Persoonlijk heb ik twijfels bij zo’n slogan, maar goed. Het SMS-je kost 1,50 euro.
Het startsein voor de actie werd in het programma van Carlo en Irene, Life4you, gedaan door Nicolette van Dam en Renate Verbaan. In RTL-Boulevard bracht Albert Verlinde de actie ook uitgebreid onder de aandacht. Tromgeroffel toen bleek dat de teller van het aantal SMS-jes aan het eind van het programma bijna verdubbeld was: van 21.000 naar 38.000.

Zie ook hier…

Toch, als dit soort personen zich bezighoudt met zo’n actie, word ik achterdochtig. Het doel is hartstikke goed. Ik heb echter het gevoel dat van elke 1,50 euro er slechts 50 cent op de plaats van bestemming komt. Rechtstreeks iets overmaken naar Unicef lijkt me effectiever. Maar misschien bereikt Unicef op deze manier meer, ook al krijgen ze van elke 1,50 minder. Het aantal mensen dat SMS-t zal groter zijn.

Je vraagt je wel af wie de echte verdieners van deze actie worden….

Update 17 november:
UnicefNederland geeft, na mijn vraag hierover, aan dat van de 1,50 euro er 1,16 euro overblijft voor de ondervoede kinderen in Guatemala. Deze actie is slechts een onderdeel van het totale hulpprogramma voor ondervoede kinderen overal ter wereld….

Nee, ik heb nooit iets gekraakt. Ik kende destijds wel mensen in het krakerscircuit. Mensen die het niet eerlijk vonden dat er zoveel woningnood was, toen al, dat eigenaren hun panden maar onbewoond lieten versloffen. Die eigenaren waren huisjesmelkers: ze bezaten verschillende panden in de stad. Die panden deelden ze op in verschillende bewoonbare ruimtes; daar werden even zoveel studenten in gedropt. Na verloop van tijd moet er onderhoud gepleegd worden, maar dat onderhoud komt er nooit. (Nou ja, in de meeste gevallen niet.) Het pand wordt verwaarloosd, een beetje normale bewoning is niet meer mogelijk. Studenten komen en gaan, maar blijven uiteindelijk weg. Het pand blijft leeg achter. Maanden, jaren. De huisjesmelker heeft nog wel andere panden die hij kan exploiteren. Dit soort praktijken was een doorn in het oog van de toen opgerichte krakersbeweging. De krakers besloten om iets aan deze leegstand te doen: panden die langer dan een jaar zonder enige reden leeg stonden, werden gerkraakt. Wederom geschikt gemaakt voor bewoning. Er werd een statement gemaakt. Ik kon het daar wel mee eens zijn.

Nog steeds sta ik achter de grondgedachte van het kraken. Maar ja, gekraakte panden worden tegenwoordig als nieuw verworven eigendom gezien. Wel begrijpelijk, want als je ergens al jaren woont, ga je het pand ook als je thuis beschouwen, maar toch, als je kraakt, moet je steeds in je achterhoofd houden, dat er een dag zal komen…. Vergelijk de illegale ‘permanente’ bewoning op die seizoenscampings. Het werd jarenlang gedoogd, dat je er het hele jaar door kon verblijven, totdat bepaalde regels verscherpt werden. Het kan nu echt niet meer.

Het is dan ook jammer, dat er een groep krakers is, die de sympathie van het volk danig aan het verspelen is: zo van, als we dan toch uit het pand moeten, dan moeten ze het zelf weten, dan blijft er van het pand niet veel over….Deze groep krakers is dermate dominant, dat ze het verpest voor de goedwillende kraker. Kijk naar de supporters van voetbalclubs: een handjevol verpest het voor de rest.

Anti-kraakwet of geen anti-kraakwet: zolang het niet duidelijk is wat er met de panden gaat gebeuren, als de bewoners eruit zijn, vind ik dat die mensen erin mogen blijven wonen. Het argument van ‘het is het eigendom van iemand anders’ vind ik in deze toch minder zwaarwegend. De eigenaar heeft tenslotte een jaar de tijd gehad om na te denken over wat hij/zij met het pand wilde gaan doen. Onder bepaalde groepen van de bevolking heerst nog steeds flinke woningnood.

De vergelijking met het stelen van een fiets vind ik nergens op slaan. Er is geen nood aan fietsen. Het is van een heel ander kaliber.

Zo, ik heb gezegd….

De crash in Tripoli. Het jongetje Ruben de enig overlevende. Voer voor journalisten en wat dies meer zij….

Gisteravond waren er discussies te zien met betrekking tot het privacy-aspect. Je moet niet denken dat de Telegraaf zich daar ook maar iets van aantrekt….
Libië. In oorsprong een vrij gesloten land. Nu krijgt het met de hele wereld te maken. In hun ijver een positief imago uit te stralen naar het buitenland, durven de aanspreekpunten eigenlijk geen ‘nee’ te zeggen. Zo’n Telegraaf maakt daar natuurlijk gruwelijk misbruik van.

Het jongetje komt uit de wijk waar wij ook wonen. De eerste paparazza heb ik al gesignaleerd. De wereld rukt uit….Vanochtend werd ik tijdens het uitlaten van ons hondje aangesproken door een verslaggeefster van het Spaanse El Mundo, standplaats Brussel. Ze stond te wachten bij de ingang van de basisschool bij ons in de buurt. Ze wilde mensen spreken die Ruben gekend hebben. Gelukkig was het nog vakantie. Ik vertelde haar het verhaal van de Telegraaf, hoe ranzig die bezig is. Dat vond zij toch ook wel ridicuul. Zij vond echter dat ze de situatie anders benaderde. Ik drukte haar op het hart in ieder geval rekening te houden met de privacy van de mensen….(alsof dat indruk maakt, maar het is gezegd.) Ze zou nu op weg gaan naar het buurthuis waar gisteravond een condoléance-register geopend was voor de Tilburgse slachtoffers van de ramp.

Onderweg naar mijn werk, dezelfde richting als het buurthuis, zag ik haar in gesprek met een buurtbewoonster, kind aan de hand, zoals ik het hondje aan de riem had: trekkend om verder te gaan….

Ben benieuwd of zij de voorbode is van een heel mediacircus…

Veel zullen we er niet van merken, want morgenochtend zitten we weer in de trein naar Oberhausen. Voor het concert van Runrig. De vorige keer ging dat concert op het laatste moment niet door. De reeds gekochte kaartjes bleven echter geldig voor de datum waarnaar het verschoven was. Morgen dus.

Update 15.45 uur: Er is een bijeenkomst georganiseerd voor de nabestaanden van de slachtoffers van de crash in de basisschool vlak bij ons. Eén NOS-wagen, straat zelf afgezet, politie houdt zaak in de gaten. Keurig geregeld. Verslaggevers proberen in cognito te zijn….
(Als je goed kijkt zie je een stukje van de NOS-wagen links bij het witte huis.)

Update 2: Het viel wel mee met die éne NOS-wagen….je hoefde het hoekje maar om te gaan:

Het is wat…..

De vulkaanuitbarsting van de Eyjafjallajökull en de aswolk die later de lucht in geworpen werd, heeft duidelijk gemaakt hoe vanzelfsprekend we sommige dingen vinden: het je verplaatsen van A naar B, de winkels vol spullen. Vliegtuigen moesten noodgedwongen aan de grond blijven. Duizenden gestrande passagiers. Producten uit Verweggistan konden niet verder vervoerd worden, lagen veelal te verpieteren….nou ja, wanneer het versproducten waren. Afspraken die geen doorgang konden vinden. De economie ontregeld.

En dat, terwijl het vliegverkeer op IJsland vrolijk doorging, evenals de vluchten tussen IJsland en de Verenigde Staten. Daar is sinds vandaag verandering in gekomen: het vliegveld van Reijkjavik is gesloten.

Het is net de omgekeerde wereld: het vliegverkeer hier heeft zich weer genormaliseerd. De KLM heeft berekend dat deze aswolk ze per dag zo’n 10 miljoen euro gekost heeft. Kleinere luchtvaartmaatschappijen verkeren in zeer zwaar weer, komen er misschien niet bovenop.

Daar staat tegenover dat onder andere Zwanenburg een paar dagen heeft kunnen genieten van rust en stilte. Eurocontrol heeft berekend dat het niet-vliegen een vermindering van 2,5 miljoen ton CO2-uitstoot tot gevolg heeft gehad. Loesje stelde al voor om voortaan elk jaar een vliegtuigloze dag in te voeren, om de aswolk van IJsland te gedenken….

Gelukkig hebben we de foto’s nog:

(Klik op de plaatjes voor meer foto’s in die serie)

Je bent een Verzamel Vereniging. Via jouw vereniging komen allerlei mensen samen die elkaars verzameling door middel van ruilen proberen compleet te maken. Om dat mogelijk te maken vraag je aan de mensen contributie. Zo worden ze lid van jouw vereniging.

Op een gegeven moment merk je, dat één van je leden al enige tijd niet meer over de vloer komt, en dat hij zijn maandelijkse contributie niet meer betaalt. Iemand die toch al 45 jaar trouw lid is. Je zou een keer kunnen informeren wat er aan de hand is….

Maar nee, de penningmeester van de Vereniging vond het welletjes; hij heeft de persoon in kwestie lid-af gemaakt.

Die bleek al die tijd echter in het ziekenhuis te liggen, waarvan enige tijd op de intensive care…..

Hoe diep kun je als Bestuur zinken. Zie het artikel ….

Ik heb het even moeten laten bezinken. Jan des Bouvrie. Niet zozeer dat hij opgepakt was voor fraude in één of andere BTW-zaak, maar meer de uitlatingen die hij deed in de persconferentie die hij gaf toen hij na twee dagen cel en één nachtje slapen in de cel weer op vrije voeten was. Hij mocht zijn zegje ook nog doen bij RTL-Boulevard….

Hij heeft het over ‘de meest vreselijke film’. Dat hij een glas water kreeg, hem aangereikt door een luikje in de deur. En dan het avondeten…..rijst….’ik haat rijst’…en maar een heel klein pispotje. Een bewaker: ‘Meneer, denk maar niet dat u een voorkeursbehandeling krijgt.’
Ja, hij zag er slecht uit, na die nachtmerrieachtige ervaring….

Francisco van Jole twitterde: ‘Des Bouvrie vond 2 dagen cel vreselijk. Sneu voor hem, maar goed tegengeluid voor de beweringen dat gevangenis een hotel is’

Ik kan er niets aan doen, maar zo’n Jan des Bouvrie gun je toch een Fanta. Het merendeel van de mensen die uit de gevangenis komen, zal het niet leuk vinden. Maar om daar nou een persconferentie over te beleggen……

Het is gewoon een verwend jongetje, die Jan des Bouvrie.

Oorzaak en gevolg….:

Vandaag lees ik dat reeds in 1996 een dief een tuinkabouter gestolen heeft van een Brits stel, later nog een kaart namens de kabouter gestuurd heeft, maar pas veertien jaar later de kabouter weer teruggestuurd heeft met een briefje vol excuses erbij.

In 2001 heeft Jean-Pierre Jeunet de geweldige film ‘Le fabuleux destin d’Amélie Poulain’ geregisseerd. Hierin komt een fragment voor waar Amélie de kabouter uit de tuin van haar vader ontvreemdt en meegeeft aan een vriendin. Foto’s van de kabouter uit allerlei verschillende steden worden om de zoveel tijd naar de vader gestuurd. Uiteindelijk staat de kabouter weer in de tuin, daar waar die altijd stond.
De vraag: is deze scene gebaseerd op bovenstaande werkelijke gebeurtenis? Dat de kabouter weer op zijn plek terugkwam, was nog niet duidelijk, maar wel het ontvreemden, en het sturen van een kaartje. Als filmregisseur borduur je daar natuurlijk op door…

In 2008 was er een berichtje dat een ontvoerde tuinkabouter na een wereldreis van zeven maanden weer teruggekeerd was. Hier was tussendoor geen foto of kaartje gestuurd, maar toen de kabouter teruggebracht werd, lag er wel een fotoalbum bij, met diens ‘belevenissen’. Zou deze actie dan weer gebaseerd zijn op de populaire film?

Het lijkt mij zo toevallig, als het los van elkaar staande acties zouden zijn….

Overigens hebben partner en schoondochter vorig jaar een vergane kabouter weer tot leven gewekt. Een kabouter die in de aanslag staat om het gras in de tuin te maaien (terwijl er niet eens gras is om te maaien, maar dat weet die kabouter niet)….: