Gratis kranten. Ik kom ze eigenlijk bijna nooit op mijn pad tegen. De paar keer dat ik met de trein ga, vergeet ik er bij de ingang van het station één mee te nemen. Als ik het niet vergeet, is de keus beperkt tot de Metro en de Spits. De Pers kom ik maar zelden tegen. In het ziekenhuis ligt meestal een Metro in de wachtruimtes.

Gratis kranten. Ik vind het toch vreemd: waarom struikel je over de Metro’s en de Spitsen, maar moet je zoeken naar de Pers? Het heeft natuurlijk met advertentie-inkomsten te maken. Hoe hoger de inkomsten, hoe meer je kunt drukken en kunt verspreiden. Is het niet een vicieuze cirkel? Een bedrijf zal niet snel adverteren in een krant dat een kleine oplage heeft. De Pers heeft te weinig advertentie-inkomsten. Voor zover ik begrepen heb, gaat de inhoud van de Pers verder dan het Telegraafgehalte zal ik maar zeggen. Betere journalistiek. Als je zoiets als lezer gratis mee kunt pikken, dan neem je toch geen Metro? Maar ja, de adverteerder denkt daar anders over.

De Pers stopt per 30 maart. Kwaliteit moet het onderspit delven. Ik lees dat mensen steen en been klagen. ‘Hoe kan dat nou? Dit mag toch niet gebeuren! Is er een goede gratis krant, wordt de stekker eruit getrokken.’ Enzovoorts.

Als mensen zo verknocht zijn aan de Pers, zouden ze dan ook bereid zijn om voor diezelfde Pers te gaan betalen?