Koninginnedag…..in onze naïviteit dachten we dat de meeste mensen wel in eigen land het feest zouden vieren, en dat de mensen die in verband met de mei-vakantie langer weg zouden blijven, de donderdag ervoor vertrokken zouden zijn. Maar nee…..

Rond de klok van 10 uur ’s ochtends vertrokken we. Het begon rustig, maar in de buurt van Breda reden we al in een file-fuik. De weg naar Antwerpen kende veel wegwerkzaamheden; de aanvoer vanuit Nederland was voor het wegennet aldaar te veel….stapvoets rijden dus. Eer we Antwerpen voorbij waren, waren we alweer ruim twee uur verder.
Brussel en Bergen/Mons kenden de normale drukte, maar dat hinderde niet. (Gelukkig rijden de meeste Nederlanders richting Parijs via Gent en Lille, dus die ellende ontliepen we nu.)
We waren Frankrijk nog niet in, of we mochten weer aansluiten achter een lange rij auto’s, zover het oog reikte….Om het nog gezelliger te maken, kwamen er ook nog wegen uit op onze weg, vol met auto’s die wilden invoegen. De bestuurders van die auto’s waren aangewezen op de vriendelijkheid van de medemens om in te kunnen voegen. Want ja, sommige bestuurders verdedigen hun plaatsje in de rij met hand en tand. Soms zie je zelfs auto’s over de vluchtstrook voorbij razen, om na vijf auto’s weer in te voegen. Inmiddels was duidelijk dat er verderop een ongeluk gebeurd was. Twee vrachtauto’s zaten op elkaar, waren door de vangrail geschoten, waardoor het verkeer aan beide zijden van de weg geheel ontregeld was. Je kon er via één rijstrook langs. Er moest dus ook nog geritst worden. Voor een Nederlander is ritsen al een probleem, maar een buitenlander heeft ritsen totaal niet in het woordenboek staan. Tjonge, tjonge, zoiets noem ik nou verloren tijd…..als je een beetje normaal ritst, is een file veel sneller opgelost….
Ook hier kwam een eind aan. Inmiddels was het al zo laat geworden, dat, toen we bij vliegveld Charles de Gaulle af moesten slaan de campagne in, dat de werknemers van het vliegveld afgewerkt waren, en naar huis gingen….opnieuw file. Wat is ook weer het Franse woord voor file? Mouchoir? Nee, da’s zakdoek. Moucher….mouche, mouche….O nee, het is bouchon….
(Noot lien: toen jij dacht dat we er al wel zouden zijn, zaten we dus nog steeds in de auto)

Eindelijk, rond 8 uur half 9 kwamen we aan….helaas, de camping die we uitgezocht hadden, bleek gesloten. Gelukkig was er in de buurt nog één. Een camping waar wij de enige kampeerders bleken met een tent. Hier en daar passanten met een caravan, maar het merendeel heeft de caravan daar permanent staan, en komt de weekenden er bivakkeren. We hadden een mooie plek.

Jammer dat bij het opzetten van de tent een stok knakte, gelukkig niet door en door. Dat we de kussens vergeten waren. Dat ik een éénpersoonsluchtmatras meegenomen had ipv een tweepersoons (Ik heb op de grond geslapen).

We hebben een paar intensieve dagen gehad. Geen tijd voor boeken lezen. Nou ja, een derde boek…..het was bovendien niet geriefelijk: regenachtig, koude wind. Dan ben je blij dat zich alternatieven aandienen.

Het was wel lekker er even helemaal uit te zijn geweest. Kamperen, ook al lijkt het soms meer op kramperen, geeft toch meer vrijheid dan een hotel. Je kunt meer jezelf zijn…