Afgelopen vrijdag liep de kleine hier nog rond. Op haar ouderwetse manier, lekker veel troep makend…..

Zaterdag begon ze grieperig te worden, hangerig.

Zondag werd de koorts erger….op naar de huisartsenpost. De desbetreffende huisarts vond dat een paracetamol wel zou volstaan.

Maar maandag werd het niet beter, nee, het verergerde. Er kwamen rode puntjes links en rechts. Het duidelijkst te zien op de knieën. Eten ging niet jofel. Drinken ging nog net. Op naar de eigen huisarts. Die diagnosticeerde roodvonk. Ai, dat is besmettelijk, met name voor mensen die nog geen roodvonk gehad hebben. De GGD gebeld hoe dat zit: welke regels moet je in die zin in acht nemen, want vooral partner heeft nog op verschillende manieren contact gehad met de kleine. Ze kan drager van de bacterie zijn. De GGD had daar geen pasklaar antwoord op. De vraag zoemde door het hele gebouw, een bevredigend antwoord kwam er niet.
Maar goed, er werden medicijnen gehaald bij de apotheek. De roodvonk zou binnen een paar dagen wel minder worden, zo stelde de arts iedereen gerust.

Dinsdag werd het er niet beter op. De kleine at niet meer, sterker, ze dronk ook niet meer. Alles deed pijn. Dikke mond. Pogingen om toch wat vloeibaars naar binnen te gieten, liepen op niets uit. Ze kwijlde slijm, en plaste een soort cola. Foute boel.

Woensdag (vandaag) nog eens naar de huisarts, voor een verwijzing naar een kinderarts in het ziekenhuis. Die verwijzing kreeg schoondochter. De kinderarts constateerde stomatitis, ontsteking van de mondslijmvliezen. Die rode puntjes zijn wat anders, nog niet helemaal duidelijk wat, maar eerst de stomatitis maar eens te lijf gaan. Om ervoor te zorgen dat de kleine niet uitdroogt (en dat stadium was min of meer al bereikt), krijgt ze nu een zoutoplossing via een slangetje.

De kleine is dus opgenomen. Ze doorstaat alles met verve, maar had het liefst haar twee speelkameraden bij zich gehad, de honden Bonnie en Lylo. Schoondochter mag in ieder geval op een bed naast het bed van de kleine de nacht(en) doorbrengen.