Een paar maanden geleden bivakkeerden we hier in Nesles-la-Vallée op een camping. We hadden toen een feest bij een vriendin die 50 jaar werd. Het appartement van Pierre, bij wie wij altijd sliepen als we in de omgeving van Parijs moesten of wilden zijn, werd grondig verbouwd: geen ruimte voor logé’s.

Nu kunnen we wel bij hem terecht: een nieuwe vloer is gelegd, en de muren zijn flink onder handen genomen. Ook heeft hij een slaapbank gekocht: die mogen wij nu inwijden. Inmiddels hebben we er een heerlijke nacht op doorgebracht.

In het kader van de herinrichting van zijn appartement had Pierre een nieuwe keuken via internet besteld. Tegen de tijd dat de datum in zicht kwam waarop de keuken geleverd zou worden, brak hij de zijne af. Helaas…de leverancier ging failliet. Geen keuken, maar wat erger was, zijn centjes waren ook weg: hij dacht, ik betaal alles maar vast. Stom, stom, stom.
Volgende week wordt de keuken geleverd die hij daarna besteld heeft. Nee, dit keer zelfs niets aanbetaald. Aangezien hij meestal op het werk eet, of onderweg een lunchroom binnenstapt, vond hij het niet de moeite om enige keukenactiviteiten thuis te organiseren. Wij hebben dus onze campinguitrusting maar meegenomen. Wij zijn niet zulke uit-eters, we koken liever zelf. Bovendien spaart het geld.

Ik heb ook al één boek uit, maar daar was ik al in begonnen: De Huurmoeder van Tania Heimans. Een humoristische, prettige schrijfstijl. Toch een serieus onderwerp. Naarmate je verder in het boek komt, wordt dat meer en meer duidelijk. Een ontroerend einde.

Woensdag gaan we misschien met Pierre mee naar zijn vader in Poitiers. Die ligt heel slecht, en aangezien Pierre het vaak over ons gehad heeft, kan het een goede gelegenheid zijn om nog kennis met zijn vader te maken. Vrijdag komen we dan weer terug in Nesles-la-Vallée, waarna we zaterdag heel vroeg naar La Plagne rijden.