Eens heette de boekwinkel Gianotten, toen Selexyz, toen Polare, en nu na het debacle van Polare GianottenMutsaers. Drijvende kracht achter de winkel is Marlous Mutsaers. Ze heeft alle wisselingen meegemaakt. Met crowdfunding en eigen geld heeft zij de boekwinkel gekocht.
Om mensen te trekken en om mensen de gelegenheid te geven op hun gemak wat te lezen, is er een koffiecorner bij de winkel gecreëerd. Sinds kort krijg je zelfs koekjes bij de koffie met het logo van GianottenMutsaers erop getekend.
Ook is er een podium gebouwd. Om de schrijvers die een voordracht of lezing komen houden letterlijk een podium te geven. Gisteravond mocht Renate Dorrestein het spits afbijten.
Ze had het over het schrijven, ze vertelde over de achterliggende gedachte van de onderwerpkeuze van haar boeken, en las wat voor uit haar laatste boek, ‘Weerwater’.
Zij is van de school die wel weet waar haar boek over zal gaan (iets uit haar leven, een artikeltje in de krant), maar niet altijd hoe dat tot stand moet komen. Ze schrijft en herschrijft en herschrijft. En gooit soms alles weer weg. Voordat haar debuut op de markt kwam, had ze al twaalf complete romans de prullenbak in gegooid.
Ze vindt dan ook dat je als beginnend schrijver niet te snel tevreden moet zijn met je eerste boek. Recensenten zullen wel de moeite nemen om het eerste boek te lezen, en er een oordeel over vellen, maar als die niet zo positief is, zullen ze niet snel geneigd zijn een eventueel tweede boek te recenseren. De uitgever staat ook minder hard te trappelen om een tweede boek uit te geven.
Dat tweede boek is eigenlijk een boek waar vaak iets mis mee is, aldus Renate Dorrestein. De verwachtingen zijn hoog gespannen, maar kunnen vaak net niet waargemaakt worden. Het oeuvre begint dan ook vanaf het derde boek.
Renate heeft een prettige manier van vertellen. Ze weet mooie verhalen op te diepen als antwoord op vragen die na afloop van de voordracht vanuit de zaal gesteld werden.
We hebben genoten van de avond.
