Het laatste weekend dat je nog ‘en groupe’ iets kon meebeleven was 7 en 8 maart. Daarna werd de intelligente lockdown afgekondigd. Scholen gingen dicht, horeca enzo was al dicht, en er kwam iets dat een anderhalve meter samenleving is gaan heten. Houd afstand! En die anderhalve meter moest ook binnenshuis aangehouden worden, zolang er mensen op bezoek waren die niet tot het thuisgezin behoorden. Alles om de besmetting met het corona-virus zo veel mogelijk te beperken. Je werd niet opgesloten, maar begeef je toch maar niet teveel op straat, zo luidde het advies.
Dat laatste weekend hadden wij ons toevallig opgegeven om kennis ter maken met het reilen en zeilen van boerderij De Walhoeve in Goirle. Een kijkje in de stallen waar koeien staan, deels van boeren in de buurt, deels eigen koeien. Koeien voor de slacht. De koeien van omliggende boeren staan daar om die boeren aan hun koeienquote te laten voldoen ivm de mestregels enzo.
Verzamelen bij de boerderijwinkel, en met een huifkar voortgetrokken door een tractor gebracht naar de stallen. Het was een mooie ervaring. Aan de zijkant van de huifkar: #trots op de boer.
Ja, toen kwamen de quarantaine maatregelen. Wij hebben ons redelijk strikt aan die adviezen gehouden. Bleven eigenlijk alleen maar thuis. Af en toe boodschappen, bepaalde schoonmaakprojecten, netflix en videoland wat nader onderzoeken, en eens per week maakte partner voor haar schoonzus twee maaltijden klaar. Iemand die een paar jaar geleden weduwe geworden is, en sukkelt met de ziekte van Parkinson. Het ontlast haar kinderen ook.
En toen naderde Pasen. Geen bezoek. Maar partner fabriekte wel via aanwijzingen met beeldbellen een Paassnoeptaart in elkaar.
Met eieren hebben we ook gefroebeld.
In Frankrijk kennen ze ook een lockdown. Een strengere. Daar moet je een formulier hebben als bewijs dat je de straat op mag: boodschappen doen, vitaal beroep, hond uitlaten.
Zoon R, die in Lorient, Bretagne, woont, heeft daar ook mee te maken. Onze eieren brachten hem op het idee om ook creatief met eieren te zijn….
