Traditioneel wordt tijdens de laatste week van de schoolvakanties (in het zuiden van Nederland) iets voor de kinderen uit de wijk Loven-Besterd (Tilburg) georganiseerd door een groepje enthousiaste mensen, het zogeheten KinderVakantieWerk. De aftrap vindt ook traditioneel plaats op het pleintje waar wij aan wonen. Kraampjes, waar kinderen jou spelletjes laten doen, tegen een kleine betaling. Er staat een nog kleiner prijsje tegenover, als je het spelletje goed gedaan hebt. Er staan wat info-stands, er worden hamburgers gebakken, drank natuurlijk. En er staat een podium. Op dat podium staat een muziekinstallatie waaruit de hele dag Nederlandstalige muziek schalt. Afgewisseld met live optredens van look-alikes van Jannes, Wolter Kroes, Marianne Weber of hoe ze ook allemaal mogen heten. Ter verhoging van de feestvreugde….

Juist dat laatste is voor ons een reden om te kijken of er iets alternatiefs te doen is. We besloten tot een dagje Winsum. Op familiebezoek. Als zich geen gekke dingen op de weg voordoen, ongeveer drie uur rijden. En weer terug natuurlijk. In Winsum kunnen we twee vliegen in één klap slaan.

Toen we bij het eerste adres aankwamen, was er niemand thuis. Nee, wij hebben niet van te voren gecheckt of men thuis was. Maar alle ramen, ook beneden stonden wel open. Geweldig vind ik dat. Mijn partner verbaasde zich er hogelijk over. Hier kan dat nog, mompelde ze. Eigenlijk moet het altijd kunnen, vind ik. Vroeger hadden wij in Dordrecht (aan de Singel!) altijd een touwtje uit de brievenbus hangen, zodat je zonder sleutel gewoon binnen kon. Reuze handig voor ons kinderen. Sleutels verloren we toch maar. Op het laatst kon dat niet meer: er kwamen teveel ongenode gasten binnen. Op de één of andere manier is er in de tijd een omslagpunt geweest, waarop veel niet meer kon….alsof er zodanige normen en waarden bij de mensen binnengeslopen zijn, dat ‘mijn’ en ‘dijn’ op één hoop gegooid zijn. Maar goed, in Winsum heeft op dat punt de tijd stilgestaan.

Op naar het volgend adres. Daar hadden we meer geluk. Schoonbroer was aan het klussen. Zus M zat op Schiermonnikoog. R was bezig de vloer te vervangen op een slaapkamer boven. Stom werk, zoals hij zelf zegt. Trotser is hij op een nog uit te voeren project, althans voor het echie. In de tuin wil hij een soort multifunctionele schuur neerzetten. Omdat hij iets specifieks wil, heeft hij eerst een klein model in de juiste verhoudingen gemaakt. Knap gedaan. Hij mag met recht trots zijn. Er zitten bepaalde snufjes in het ontwerp, die nog niet eerder uitgevoerd zijn in een groot, normaal geheel. De toekomst moet uitwijzen of zijn ontwerp van het kleine model ook geschikt is voor de echte schuur. Een interessant en gezellig bezoekje.
De kids waren er ook, maar hadden meer oog voor de TV en voor de games op de computer.

Omdat alle ramen open stonden bij het eerste adres, wilden we toch nog even terug, om te kijken of er inmiddels iemand thuis gekomen was. Jawel, en niet lachen: nu stak de sleutel in het slot van de deur….we hebben toch maar aangebeld. Lekker in de tuin gezeten, ondanks de wespen, en genoten van zelfgemaakte appeltaart met hazelnoten (‘ik bak elke week een taart, je weet nooit of er bezoek komt, en je ziet, nu zijn jullie er’, aldus schoonzus T). Neef P kwam met zijn vriend nog een oppasbaby showen, en waar een baby ten tonele verschijnt, is iedereen meteen uit zijn, maar vooral haar normale doen. Ook hier hadden we het goed naar de zin.

Tijd voor de terugreis. Winsum, Adorp, Groningen, Assen, enzovoorts. Toen we thuis kwamen was het plein keurig opgeruimd….