Ons hondje had aan twee ogen staar. Aan één oogje had hij vrijwel volledige staar, aan het andere had hij zogeheten overrijpe staar. In de verte kon hij nog wel zien, maar dichtbij was toch wel een probleem. Als je hem niet met de riem corrigeerde, dan zou hij zomaar tegen een lantarenpaal aanlopen. Als je een stukje vlees op de grond gooide, keek hij letterlijk met zijn neus: snuffel, snuffel, snuitje heen en weer over de grond, en ja hoor…..gevonden. Om het volledige stadium van blind zijn voor te zijn, onderzocht partner de mogelijkheden van een staaroperatie of van een nieuw lensje. Na enig heen en weer shoppen, kwamen we terecht bij een dierenoogarts in Deurne, bij Antwerpen. Na veel oogdruppels, zalfjes en pilletjes heeft ons hondje inmiddels een nieuw lensje aan één oog. Het netvlies voldeed nog net. De pilletjes en de zalf worden afgebouwd, en het toedienen van de oogdruppels houdt ook een keer op…De dierenarts verwacht dat ons hondje met het andere oogje op den duur ook wel weer beter zal zien, omdat de overrijpe staar naar beneden aan het zakken is, en hij er dus overheen kan gaan kijken. Het kostte wat, maar dan heeft ons hondje ook wat….
Dat moet James Oliver in Londen ook gedacht hebben, toen hij de hernia van zijn vis liet opereren….
