Wij zijn opgegroeid met wegenkaarten. Voor de vakantie stippelde ons pa de route op de kaart uit naar het doel. Intussen de namen van wat grotere steden opschrijvend. Soort broodkruimels die naar de eindbestemming leidden. Natuurlijk werden rondom het doel kaarten gekocht die de wegen en plaatsjes gedetailleerder weergaven. Ach, je reed wel eens fout, maar je had kaarten, en de draad werd zo weer opgepakt.

Die kaartentik heb ik geërfd van mijn vader: nog steeds koop ik wegenkaarten van de omgeving waar we naartoe gaan. Liefst zo gedetailleerd mogelijk. Voor de route ernaartoe mag het wat minder. Reisboekenwinkel Atlas in Tilburg had een goede aan mij, maar helaas, de eigenaar heeft de winkel gesloten. Een goed alternatief is er niet. Veel mensen begonnen routes via internet uit te draaien. Hij merkte het in de omzet. En dan heb je ook nog de navigatiesystemen….je toetst je eindbestemming in, en je volgt de aanwijzingen: neem na 800 meter de afslag, neem de afslag, houd links aan, enzovoorts. Verstand op nul, blik op oneindig.

Wij hebben ook een navigatiesysteem. We zijn er reuze blij mee. Van te voren kijk ik wel altijd even hoe de reis ongeveer moet gaan. Zo ook toen we in Parijs iemand gingen opzoeken. Zonder hulp van Lucie waren we nooit goed terecht gekomen, maar ik zou nooit naar Oost-Parijs gaan, als ik in West-Parijs moet zijn.

Ik heb eerlijk gezegd de indruk dat veel mensen die zich laten leiden door hun navigatiesysteem, inderdaad hun verstand op nul hebben. Als je leest dat mensen naar een eiland in de buurt van Napels moeten, maar terechtkomen in een plaatsje 650 km ervan af, ja, dan wordt dat idee alleen maar bevestigd.

Ik snap sowieso niet dat je geen wegenkaart in de auto meeneemt, ook als je via je TomTom rijdt, of middels een route-uitdraai van A naar B gaat. Tenminste, als je op voor jou onbekend terrein bent…..