Een paar jaar geleden introduceerde Max Dohle in Nederland iets dat in de VS al een ware rage was: het maken van stapelgedichten. Je legt een aantal boeken op elkaar zodanig dat de boektitels tezamen van boven naar beneden gelezen een gedicht vormen. Of dat ze in één thema gevat kunnen worden. Hij liet mensen foto’s van hun stapelgedicht opsturen, waarna hij ze al dan niet op zijn weblog plaatste. Hij kreeg veel respons. Vooral van medewebloggers. Menig boekenkast werd aan een grondige inspectie van bij elkaar horende titels onderworpen. Ook in Nederland ontstond een ware rage. Door het succes opende hij een speciale website, stapelgedichten.nl.

Inmiddels heeft Max Dohle zijn oorspronkelijke weblog en de speciale website opgeheven, hoewel je op google nog wel verwijzingen ernaar tegenkomt. De toevoer droogde op. Toch moet ik er nog wel eens aan denken. Als ik bij iemand een stapeltje boeken zie, lees ik onwillekeurig de boektitels van boven naar beneden….

Het blijft leuk: