Elk jaar krijgen we best wel veel kerstkaarten. Gewoon, kaarten die door de posterijen bezorgd worden, niet digitaal dus. Dat begint al ruim voordat het Kerstmis is. Daar zitten afzenders bij die eenmaal per jaar een levensteken geven, maar ook mensen die je bijna elke week spreekt. Zo sturen wij ook kaarten naar mensen die we door het jaar heen eigenlijk niet contacten. Da’s leuk. Verder beantwoorden we vooral. Meestal doen we dat tussen Kerst en Oudjaar.

Die plannen waren er dit jaar ook. Kaarten om te versturen waren uitgezocht (we hoefden niet eens extra kaarten te kopen) en er waren postzegels.

Vorige week dinsdagmiddag 28 december, werd ik door collega’s op het werk naar huis gestuurd: ik liep te blaffen van hier tot Tokyo….ga jij maar eens uitzieken! Leuk gezegd, maar tegen het einde van het jaar moet er op administratief gebied veel gebeuren. En aangezien ik een eenmanspost heb…

De rest van de week lag ik in bed, hing ik in de stoel, surfde ik even over het internet, en lag ik weer in bed. AM droeg zorg voor alle boodschappen, woensdag en donderdag al…oliebollenmix, appelbeignets, soesjes, en de normale wekelijkse boodschappen. Dat was maar goed ook: donderdagavond was ook AM afgeknapt. Daar lagen we dan, vrijdag….totaal geen eetlust, sterker, het idee aan eten maakte ons al misselijk.

’s Avonds om 24.00 uur wensten we elkaar nog veel sukkelen toe….:-))

Zo gleden we min of meer ongemerkt de grens over van 2010 naar 2011. De kaarten zijn nog steeds niet geschreven, de puf is er nog steeds uit. Wel komt de eetlust terug: de eerste appelbeignet is zojuist opgegeten.

Morgen 3 januari, ja, dan MOET ik naar het werk: het nieuwe jaar moet opgestart worden. Vooral administratief. Er moeten voorraden geteld worden, enzovoorts. En dan ligt er voor mij natuurlijk de hoeveelheid werk, die ik vorige week had willen/moeten doen.

We wensen in ieder geval iedereen een gezellig, gezond en humorvol 2011 toe.