Eens per jaar wordt de halve binnenstad van Tilburg in bezit genomen door allerlei kramen. Mensen huren een kraam om van hun overtollige spullen af te geraken. De meimarkt. Zaterdagavond om 8 uur mogen de eerste verkopen plaatsvinden, tot 5 uur ’s middags de volgende dag. Het is een hele happening. De éne zolderopruiming na de andere passeer je. Er zijn een paar verkopers die moeite doen om hun spulletjes ordelijk te presenteren, maar het merendeel heeft de dozen leeggeschud op de planken van de kraam, met het idee: de potentiële kopers graaien toch, en brengen chaos in de orde.

Wij hebben ons ook tussen het krioelende publiek begeven. Ik zei nog zo: neem dat lijstje nou mee van dingetjes die je nodig hebt, dan kun je tenminste naar iets gerichts zoeken. Anders kom je toch weer met dingen thuis, die je eigenlijk niet nodig hebt. Dat werd braaf gedaan, maar het was zo druk dat je niet op je gemak kon zoeken. Bovendien zou het in dit geval zoeken naar een speld in de hooiberg zijn, bleek. Kortom: zodra er kraampjes waren waar ‘kleindochterspulletjes’ uitgestald lagen, ging daar toch de meeste aandacht naar uit….met alle gevolgen vandien.

Aan entertainment werd ook gedacht tijdens de meimarkt. Dat doorbreekt toch het geschuifel van het éne stalletje naar het andere.
Een trommelact bijvoorbeeld doet het altijd goed:

De auto als podium voor een driemansband was wel stoer; de muziek was echter minder: