Voor veel filmregisseurs vormt de lift een bron van inspiratie. Dick Maas is natuurlijk een duidelijk voorbeeld, maar ook Ben Sombogaard met Abeltje, de liftjongen. In veel thrillers komen scenes voor, waarbij in de lift een lijk ontdekt wordt, of waarbij iemand na een achtervolging ontsnapt via een luik naar de liftschacht. In close up zie je op de begane grond de oplichtende cijfers verspringen van 1 naar 2 naar 3 enzovoorts. Terwijl de ellende zich afspeelt op de vijfde etage. De spanning wordt opgebouwd.

Zelf maak ik regelmatig gebruik van de lift. Op verschillende locaties. Als je samen met iemand in de lift staat die je niet kent, merk je de afbakening van het territorium. Bovendien probeer je elkaar zo onopvallend mogelijk niet aan te kijken. De ruimte is tenslotte maar klein. De stilte is net niet ongemakkelijk, maar het scheelt niet veel. Zodra het drukker in de lift wordt, laat ieder zijn/haar masker vallen, dan maakt het niet meer uit, dan worden er zelfs grapjes gemaakt.

In verkoop- en sollicitatietrainingen heeft de lift ook een belangrijke rol. Nou ja, in dit geval moet je dat niet te letterlijk nemen, maar toch. Het idee is, dat je de lift binnenstapt, samen met iemand die een cruciale rol speelt met betrekking tot de inkoop van wat je wilt verkopen, of die een belangrijke stem in het kapittel heeft bij het aannemen van mensen. Je gaat samen met de lift naar boven. Het is nu of nooit. Aan jou de taak om de persoon in kwestie in een paar seconden te overtuigen van het belang van het produkt dat je te koop aanbiedt of van jou zelf als de juiste persoon voor de gevraagde baan.
Drs.P zou zoiets geweldig kunnen, Neerlands beste puntdichter.

Ik ben niet zo goed om in korte bewoordingen mezelf te verkopen.