Blog Image

Het ei zei

De moeite waard

Muziek: Mathieu Mathieu
Film: Cyril Mennegun - Louise Wimmer
Film: Léa Pool - Maman est chez le coiffeur
Film: Julia Murat - Historias

Filmclub

Werk enzo Posted on 24 mrt, 2016 14:46

Sinds kort zit ik in de filmclub van onze wijk in Tilburg. Naast een aantal bioscopen kent Tilburg ook een paar locaties waar een groepje enthousiaste mensen films vertonen tegen betaling van een paar euro.
Bij één van die enthousiaste groepjes mensen zijn partner en ik aangeschoven. De films, onder de noemer Zes Zalige Zomerfilms, worden vertoont in wat vroeger een buurthuis heette, maar die tegenwoordig de naam Multi Functionele Accommodatie draagt.
De films die gekozen worden om te laten zien, zijn niet de meest recente. Tenslotte moeten ze uit zijn op DVD. Voor de huidige serie films hebben wij nog geen inspraak gehad, maar dat gaat voor het vervolg wel gelden.
Je kunt niet zomaar films vertonen: je hebt met auteursrechten te maken en dergelijke. Je moet een licentie aanvragen om films te mogen vertonen. Een licentie waarbij je ook reclame mag maken voor die specifieke film kost 114,95 euro incl BTW. Daarbij wordt ervan uitgegaan dat het aantal bezoekers minder dan 50 is. Als je het leuk vindt om de bezoekers een consumptie aan te bieden, en wat hapjes, dan is kom je met een entreeprijs van 4 euro net uit de kosten. De film die je wilt draaien moet je tenslotte ook aanschaffen.

Het is de bedoeling om binnenkort ook een film te vertonen voor de vluchtelingen. Een Frans gesproken film met voor hen Engelse ondertitels. We denken aan ‘Bon Dieu!’:
https://www.youtube-nocookie.com/embed/nqgIVOStu3I?rel=0

Leek ons wel toepasselijk :-))



Wijkkrant

Werk enzo Posted on 28 jan, 2016 14:43

Tilburg kent twee stadskranten: de Tilburgse Koerier en het Stadsnieuws. Eerstgenoemde verschijnt eenmaal per week, de ander tweemaal per week. Ze worden huis aan huis verspreid. Meestal verdwijnen ze ongelezen in de papierbak. Vooral wanneer je een abonnement hebt op een regionaal dagblad. In dit geval het Brabants Dagblad, waarin een katern Tilburg Plus opgenomen is.

Een aantal wijken in Tilburg hebben daarnaast hun eigen nieuwskanaal: een Nieuwsflits, een folder of een heuse wijkkrant. De wijk waarin wij wonen, Tilburg Oud Noord, heeft haar eigen wijkkrant. Nou ja, had, want komend weekend komt het laatste nummer uit.

De wijkkrant had een betaalde kracht als coördinator. Betaald door de gemeente als een soort subsidie. Bezuinigingen zorgden ervoor dat de betaalde kracht zijn tijd niet meer voor de wijkkrant kon inzetten. de vrijwilligers die achterbleven kregen meer taken op hun bordje. Het lukte niet goed nieuwe vrijwilligers aan te trekken. Totdat de noodkreet mij via partner bereikte: de wijkkrant zocht een coördinator, maar elke andere hulp was ook goed. Ik informeerde. Het bleek dat er aan het mailverkeer lange tijd niets gedaan was. Ik wierp me op om de mailbox te beheren. Op die manier kon ik me het reilen en zeilen eigen maken, en van het één het ander laten komen. Dat gebeurde ook wel: ik stuurde degene aan bijvoorbeeld die zich met het advertentiegebeuren bezig hield. Via advertenties hield de wijkkrant zich staande. Het was dus belangrijk daar zorgvuldig mee om te springen.

Er komt van alles de mailbox binnen. Kopij voor het volgend nummer natuurlijk, persberichten, verzoeken om een verhaaltje over dit of dat bedrijf te schrijven. Enzovoorts. Ook persberichten van de Gemeente ‘onder embargo’. Personen van wie je nog nooit gehoord hebt, krijgen dan een week later een legpenning of een gouden dasspeld of wat dan ook uitgereikt uit handen van de wethouder, of soms de burgemeester zelf. Het betreft meestal personen die lange tijd als vrijwilliger voor de één of andere organisatie gewerkt hebben.

Maar ja, toen deed het idee van de participatiemaatschappij zich voelen: twee redactieleden konden het qua tijd niet meer opbrengen om zich voor de wijkkrant in te zetten. Thuis waren ze al zo veel tijd kwijt de participatiemaatschappij in de praktijk uit te voeren. Nieuw bloed diende zich niet aan, ondanks oproepen via verschillende kanalen. Toen de advertentieman ook nog van de ene dag op de andere dag met zijn werkzaamheden stopte, ja toen besloot het Bestuur van de wijkkrant de stekker uit de papieren uitgave te trekken.

Er is een website in de maak. Te zijner tijd kunnen de wijkraad, buurthuizen en parochies op die website hun ei kwijt. Een deel van de lezers zullen ze kwijt zijn, want ouderen lezen toch liever van papier. En ik eerlijk gezegd ook, vooral als het langere artikelen betreft. Bovendien bladert een papieren krant zo gezellig.

Maar goed. Er staat nog saldo op de bank. Wie weet dat er over enige tijd een doorstart van de papieren wijkkrant komt.



Sollicitatie

Werk enzo Posted on 07 mei, 2013 10:40

Ik werk bij Asega Media een flexibele 16 uur per week. Verdeeld over maandag, woensdag en donderdag. Met heel veel plezier. Voor de overige 20 uur per week krijg ik via het UWV een WW uitkering. Dat houdt in dat ik voor die uren nog een sollicitatieplicht heb, ondanks het feit dat Asega Media in de toekomst wellicht urenuitbreiding voor mij in petto heeft. Daar heeft het UWV maling aan.

Ik heb naar eer en geweten op verschillende vacatures gesolliciteerd, maar je bent één van de zovelen, en er is altijd wel iemand die beter in het profiel past.

Zo solliciteerde ik vorige week ook op een vacature, ongeveer 16 uur per week. Geen heel verhaal meer. Gewoon twee regels: ‘Ik bied me aan als parttime boekhouder. Zie bijlage voor mijn CV.’ Wie schetst mijn verbazing, dat ik de volgende dag gebeld werd om een afspraak te maken voor een kennismakingsgesprek. Dat gesprek was vanochtend.

De vacaturetekst bleek echter multi-interpretabel te zijn. De directeur van het bedrijf zocht iemand die hem aan het handje zou leiden door het oerwoud van belastingaangiftes en dergelijke, internationaal. En ik dacht dat allerlei cijfers administratief verwerkt moesten worden. We waren snel klaar.

De methode die de directeur van dit bedrijf hanteert om iemand voor deze functie te krijgen, vind ik wel goed. Zodra een reactie binnenkomt die enigszins voldoet aan de criteria, wordt die persoon uitgenodigd. Blijkt hij/zij toch niet de juiste, dan wordt de volgende op het lijstje uitgenodigd. ‘Waarom wachten tot er honderd sollicitaties binnen gekomen zijn?’ Het principe van: wie het eerst komt, die het eerst maalt.



Stagiaires

Werk enzo Posted on 29 mrt, 2013 12:24

Asega Media en Camiel Donders Fotografie, beide bedrijfjes in één pand, maken regelmatig ‘gebruik’ van stagiaires. De stagiaires komen meestal via een fotografie-opleiding of via een opleiding op het ROC richting communicatie in de breedste zin van het woord.

De stagiaires draaien volledig mee in de werkproces, rekening houdend met hun opdracht. Tenslotte moet er voor de opleiding een verslag uitrollen. Ze ervaren dit als bijzonder prettig. Het helpt natuurlijk dat de onderlinge verstandhouding tussen iedereen die in het pand werkt prima is. Of dat nu bij Camiel Donders is, of bij Asega Media. Als eenmansbedrijfje Cabbage laveert daar Daniëlle Kool ook tussen. Tussen de middag wordt er gezamelijk geluncht. Alles door elkaar. Kortom, een sfeer waarbij iedereen als gelijke gezien wordt.

Afgelopen woensdag nam één van de stagiaires afscheid. Haar opdracht zat erop. ‘De acht maanden waren omgevlogen’, aldus Fleur zelf. Ze vond het jammer dat het voorbij was. Als blijk van waardering had ze ‘oorkondes’ gemaakt en in een lijstje gedaan. Ze moeten nog een goede plek krijgen….



E-coach

Werk enzo Posted on 05 feb, 2013 11:46

Toen bekend werd dat ik per 1 januari 2012 werkloos zou worden omdat de wereldwinkel de financiële middelen niet meer had om mij in dienst te houden, werd mij geadviseerd om gebruik te maken van de mogelijkheid om het ‘solliciteren’ te trainen. Na zoveel jaar is er tenslotte veel veranderd op de banenmarkt. Ik moet toegeven, je leert een aantal kneepjes die handig zijn.

Omdat ik een WW-uitkering kreeg, kreeg ik ook te maken met het UWV. Omdat ik in een mobiliteitstraject zat, had ik bij het UWV Werkplein een eigen werkcoach. Om de twee maanden had je daar een afspraak mee. Even de voortgang bespreken. De sollicitatieplicht memoreren. Soms zelfs een vacature laten zien. Kortom, niets menselijks was zo’n bezoekje vreemd.

Inmiddels werk ik 16 uur per week voor Asega Media. Een jong bedrijf, niet alleen in jaren, begonnen in 2005/2006, maar ook de werknemers zijn jong, de directeur is de oudste met zijn 31 jaar. Ik voel me daar prima thuis. Gezellige sfeer, geen haantjesgedrag.

Het UWV verlangt dat ik voor de andere 20 uur, waarover ik nu nog een uitkering krijg, sollicitaties de deur uitdoe. Dat valt niet mee. Dat begrijpt mijn werkcoach ook wel. Die heeft het aantal standaard verplichte sollicitaties in een bepaalde periode omlaag bijgesteld. Temeer daar ik in december te horen kreeg, dat er mogelijk urenuitbreiding bij Asega Media zou komen. Helaas gaat dat nu voorlopig niet door.

Ruim twee weken geleden had ik mijn laatste gesprek met de werkcoach. Het jaar van ‘intensieve’ begeleiding zoals het UWV dat noemt is voorbij. Ik krijg nu te maken met een E-coach. Die E-coach kan iedereen zijn. Alles gaat digitaal. Sollicitaties moet je ook digitaal doorgeven. Ben je een keer te laat met doorgeven, dan kan dat gevolgen hebben voor je uitkering. En dan maar hopen dat het systeem geen storingen heeft. Het vaste aanspreekpunt is weg. Je bent nu overgeleverd aan de burocratie.



Incassobureaus

Werk enzo Posted on 19 jan, 2013 12:59

Afgelopen donderdag ging Zembla over het innen van schulden. Dat incassobureaus het steeds drukker krijgen. Die incassobureaus hebben onderling nog wel contact, omdat er voor mensen met schulden een minimum bedrag geldt dat ze op hun bank mogen hebben staan, om van rond te komen en lopende verplichtingen te kunnen betalen. De beslagvrije voet.
Anders is het met de overheid en met aan de overheid gelieerde instanties: die hebben vergaande incassobevoegdheden. Ook houden ze zich niet aan de beslagvrije voet bij het incasseren van de uitstaande schulden. Waarna de ellende voor de mensen voor wie dat overkomt nog groter wordt.

Vanuit mijn werk heb ik ook wel eens contact met een incassobureau. Nu is die situatie iets anders, omdat ons bedrijf te maken heeft met bedrijven, en niet met personen.

Als na een zekere periode de factuur nog nog niet betaald is, ga ik bellen. Als ik contactpersonen binnen het bedrijf gesproken heb, of iemand van de administratie, is er vaak veel duidelijk. Er kan iets geregeld worden. Soms blijft de betaling nog steeds uit. Je stuurt een aanmaning, je mailt, je belt. Als nergens meer op gereageerd wordt, als de telefoon niet meer opgenomen wordt, ja dan komt voor mij het incassobureau om de hoek kijken.

Zolang er nog normaal gecommuniceerd wordt, is er altijd wel iets te regelen.



Drukkerij Em. de Jong

Werk enzo Posted on 21 okt, 2012 13:44

Asega Media geeft bladen uit. In Tilburg onder andere DeT, In your pocket, John Beeren Magazine, Emma/Pieter, Quats. In Amsterdam onder andere ZOZ en Hello Zuidas. In Nijmegen Mariken en in Breda De Barones. Verder het programmaboekje van Festival Mundial en de Festival Mundialkrant. Enzovoorts. Sommige bladen verschijnen eenmaal per maand, andere eens per kwartaal of per halfjaar.

Die bladen worden niet door Asega Media gedrukt. Dat wordt uitbesteed.

Zo kon het gebeuren dat er een bedrijfsuitje georganiseerd werd naar Drukkerij Em. de Jong. Deze drukkerij drukt De Barones en Mariken voor Asega Media.

Bij binnenkomst vallen een oude drukpers op en een apparaat met apart toetsenbord:

Er zijn verschillende druktechnieken. Naast hoogdruk en zeefdruk, richt Drukkerij de Jong zich voornamelijk op Offset en Digitale Druk. Er werd gepraat over heat press en cold press. Rotatiedruk, vellen offsetpers. Verschillende papiersoorten, glanzend of mat, een zus coating of een zo coating. Kleurschakeringen. Het bedrijf blijft zich oriënteren op nieuwe of alternatieve mogelijkheden van de drukmarkt.
Tegen de tijdgeest in heeft ze geïnvesteerd in een nieuwe drukmachine:

Een oude rotatiedrukmachine wordt ontmanteld:

Er worden natuurlijk hele hoeveelheden papier gebruikt in het produktieproces:

Op de vraag hoeveel bomen daar nu eigenlijk voor gekapt worden, kwam het antwoord: ‘Goede vraag…’ Waarna: ‘Er zijn produktiebossen.’
Overigens is dit papier nadat het gedrukt is zo’n 5 keer goed recyclebaar. Daarna eindigt het hergebruikte papier in de verbrandingsoven.

Als het aan Drukkerij de Jong ligt, is ze nog niet uitgegroeid. Achter de gebouwen waar nu geproduceerd wordt, ligt een weiland dat ook in bezit is van de onderneming. Nu grazen er nog koeien. Hoelang nog?



Debiteuren

Werk enzo Posted on 06 jul, 2012 13:24

Ik heb bijna vijftien jaar bij de wereldwinkel in Tilburg gewerkt als boekhoudkundig administrateur. Daarnaast had ik enkele inkooptaken, en had ik werkzaamheden zoals een concierge die op een school zou kunnen hebben. De wereldwinkel. Het was een informele wereld. Ook in de contacten met klanten. De meeste klanten waren organisaties die in een non-profit situatie zaten. Dat schept een band. Natuurlijk: de wereldwinkel verkoopt iets, de klant koopt iets. De klant zal met geld over de brug moeten komen. En dat gebeurde ook. Het kwam maar zelden voor dat een debiteur na een maand nog niet betaald had.

Ik werk nu een paar weken voor Asega Media. Een omgeving die duidelijk commerciëler ingesteld is. Hoewel de sfeer binnen het bedrijf informeel is. Mijn belangrijkste taak op het ogenblik is het debiteurenbeheer. Je zou verwachten, dat in een commerciële omgeving de klanten punctueler zouden zijn. Dat de klanten een melder in hun systeem hebben ingebouwd, wanneer welke factuur betaald moet zijn. Maar nee, facturen blijven rustig langer dan een maand liggen. Er wordt pas tot actie overgegaan als er een herinneringsfactuur gestuurd is. En zelfs dan is het afwachten. De goede niet tena gesproken, maar toch. Nee, de klanten van de wereldwinkel waren punctueler als het op betalen aankwam.

Alleen brieven sturen helpt niet. Ik heb alle bedrijven die openstaande facturen hadden langer dan anderhalve maand telefonisch benaderd. Soms kreeg ik maar geen contact. Als je verder zocht, bleek het betreffende bedrijf failliet. In andere gevallen was een bedrijf niet ver van faillissement. Of er was miscommunicatie tussen degene die de factuur ontvangt en degene die de factuur moet betalen. Of men zegt ja, maar doet nee.

Ik weet niet. Debiteuren, commercieel. Misschien toch een andere wereld.



Volgende »