Als wij een paar dagen weg zijn, kunnen wij altijd ons hondje bij de buurman onderbrengen. Nu was hij een tijdje geleden jarig, en zijn wens als verjaardagscadeau was om de bloemencorso van Zundert mee te maken. Hij had dat al vaker meegemaakt, maar sinds hij geen auto meer heeft, jaren geleden, is het er niet meer van gekomen. Hij zou graag weer eens wat gaan filmen. Aangezien wij die corso nog niet eerder gezien hebben (in real life), vonden wij dat een leuk cadeau.
Het is een goed geoliede machine, de organisatie van de corso. Er komt veel volk op af. Om dat in goede banen te leiden, mag dat natuurlijk ook wel. Veel parkeerterreinen rondom het dorp, allemaal op nog geen 10 minuten lopen van the place to be.
Voordat de stoet begint, verzamelen de wagens zich op een groot terrein, van waaruit de optocht door het dorp meandert. Wij stonden vlakbij de uitvalsbasis.
Tussen de wagens door zorgden muziekcorpsen voor afwisseling, en gezellige deuntjes. Als de stoet de ronde gedaan heeft, komt-ie even later voor de tweede keer langs de hoofdtribune, waar ook de vakjury zit. Die beoordeelt de wagens op techniek en originaliteit. Middels formulieren die in het publiek uitgedeeld zijn, en na afloop opgehaald zijn, is er ook een publieksprijs te winnen. Die wijkt soms af van het oordeel van de vakjury. Dit jaar niet veel: de nummer 1 van de jury, was nummer 2 bij het publiek, en de nummer 1 bij het publiek, was nummer 2 bij de jury.
Die grote wagens mogen niet motorisch voortbewogen worden. Met bloed, zweet en tranen worden ze voortgeduwd door menskracht.
We hebben een ontzettend leuke dag gehad. Een ervaring rijker.
