Het ei zei

Je hebt Bossche bollen, Groningse kruidkoek, Fries suikerbrood, Zeeuwse boterbabbelaars, Limburgse vlaai, Haagse hopjes, Brabantse worstenbrood, Friese duimpjes, Drentse knijpertjes, Deventer koek, Haagse bluf, Zeeuwse bolussen, Amsterdamse uien, Arnhemse meisjes, Gelderse rookworst, Schiedamse jenever, Nijmeegse stroopmoppen, Utrechtse theerandjes, Twentse krentenwegge, Brabantse zult, en nog veel meer.

Dordrecht kent van oudsher de Brokking hazelnoottaart. Wie goed voor de dag wil komen op zijn/haar verjaardag, gaat naar de Krispijnseweg en koopt een Brokkingtaart. Voor Tilburg en omgeving kent de hazelnootprogrestaart van Walter van Erven een zelfde soort status. In ons gezin kwam regelmatig bij bijzondere gelegenheden een Brokkingtaart op tafel. Als kind had je het idee dat er een enorm wagenwiel verdeeld ging worden. Later bleek dat de kinderogen de zaak wat uitvergroot hadden, maar de smaak bleef dezelfde ervaring behouden.

(bron foto, met begeleidend schrijven: zie hier)

Later is ons gezin naar alle delen van Nederland uitgewaaierd, maar de herinnering aan de Brokkingtaart is niet uit ons geheugen te slaan.

Komende zondag 25 mei viert zuslief haar verjaardag, en omdat het een bijzondere leeftijd wordt, wordt getracteerd op Brokkingtaart, voor die gelegenheid speciaal uit Dordrecht gehaald.

Dat wordt smullen…..

Ik wil het niet zozeer hebben over de cacaoproductie. Cacao als bestanddeel van chocola. Daar heeft de Volkskrant vandaag een goed artikel over geschreven. Ook niet over Teun van der Keuken, die met zijn Tony Chocolonely de enige slaafvrije chocola pretendeert te vervaardigen.

Het gaat meer om het eindproduct. De chocola die in een Montignac-dieet past, als die maar puur is. De chocola waar een stofje in zit die verliefdheid bij je aanwakkert, de chocola waar je verslaafd aan kunt raken. Lasse Hallström heeft deze ingrediënten prima uitgewerkt in de innemende film Chocolat. Momenteel draait de film Caramel in verschillende filmhuizen. Caramel is weliswaar geen chocola, maar dat caramel gebruikt wordt om benen mee te harsen is toch wel een leuk gegeven in de film.

En zo kon het gebeuren dat we een tijdje geleden naar het Schokoladenmuseum in Keulen geweest zijn. Zeer de moeite waard. Naast enige geschiedenis en uitleg over de cacaoproductie, hilarische chocoladereclames en oude machines, kon je via twee lopende-band-opstellingen het fabriceren van chocola volgen. De ene lopende band fabriceerde pure chocolaatjes die je bij de koffie krijgt.

De andere lopende band maakte truffels. Tijdens dit proces moesten er ook handmatige acties verricht worden. Slechts voor de ’toeristen’, want normaal gesproken gaat alles machinaal.

Natuurlijk is er ook een winkeltje bij waar je de chocolateriën kunt kopen die tijdens verschillende lopende-band-processen gemaakt worden. Lindt verkoopt er zijn producten ook. Wij hebben een plak chocola met 99% cacao gekocht (je kon er ook plakken van 100% cacao kopen), maar die is zo niet te eten. Gelukkig was dit er ook te koop…..

Over het Schokoladenmuseum zelf is redelijk wat te googlen, onder andere dat het gebouw gebouwd is als een schip, gemeerd aan de Rijn.

Maar deze link wilde ik jullie toch niet onthouden……