Blog Image

Het ei zei

De moeite waard

Muziek: Mathieu Mathieu
Film: Cyril Mennegun - Louise Wimmer
Film: Léa Pool - Maman est chez le coiffeur
Film: Julia Murat - Historias

High tea

Eten en drinken Posted on 24 mei, 2023 09:44

Je hoort er veel over, de high tea. Snoepen van (vooral) zoete en hartige versnaperingen. Opgesteld op een étagère. Meestal hangt er een prijskaartje aan, die jij er niet voor over hebt. Ik had dan ook zo’n high tea niet eerder meegemaakt.

Partner had echter een prijs gewonnen, en één van mogelijkheden waaruit ze kon kiezen, was een high tea voor 2 personen. Dat koos ze.

Vorige week was het moment daar. Natuurlijk kregen we thee bij de snoeperijen. Over koffie werd niet gerept. Als voorafje kregen we een glas tomatensoep, waar in de verte een zoetje aan toegevoegd was, zodat die voor mij toch nog wel te doen was. (Ik ben geen tomatensoep eter.)
Op de étagère lag van alles twee: pizzaatje, brownie, tompouceje, bonbon, kaiserbroodje vlees plus groen en kaiserbroodje kaas plus groen, iets dat een scone moet verbeelden, een wrap met tonijnsalade. Kortom, je buik komt wel vol. Jammer dat niet alles even vers was.

Het was een mooie ervaring.



Knolselderij

Eten en drinken Posted on 28 feb, 2017 15:06

Als je in de supermarkt een knolselderij koopt is-ie altijd ontdaan van het groen. Het groen wordt apart verkocht. Kom je op de markt, dan kun je met wat geluk nog wel eens een knolselderij scoren met groen eraan. Niet dat dat veel is, maar toch. Kijk je echter naar de bospeen, dan overtreft de hoeveelheid groen de wortels.

Toch eens naar de reden vragen: het groen onttrekt het vocht uit de knol, daarom wordt dat van de knol verwijderd zodra die uit de grond gehaald wordt. Maar het groen aan de bospeen dan? Die doet dat ook, maar de bospeen wordt ‘verser’ aan de man gebracht dan de knolselderij. Die ligt altijd nog even. Wil je bospeen wat langer bewaren, dan moet je thuis het groen er dus meteen van afsnijden.
Voor bleekselderij geldt hetzelfde verhaal. Ook bij die groente heb je geluk als je stronken met veel groen eraan tegenkomt.



1 ster eten

Eten en drinken Posted on 13 apr, 2016 20:52

De broer van partner trakteert zichzelf tweemaal per jaar op een etentje in een sterrenrestaurant. Dat doet hij tijdens de restaurantweken. Soms vraagt hij iemand mee. Afgelopen zondag vroeg hij ons mee. Als verjaardagscadeau voor ons beiden.

Hij nam ons mee naar Wollerich, in Sint Oedenrode. Een restaurant met 1 ster. Wij gaan niet vaak uit eten. Als we het wel doen, valt de keuze nooit op een restaurant met een ster. (Vaak ook vanwege het prijskaartje.) Voor ons was dit etentje dus een hele ervaring.
We begonnen met een aantal ‘gangen’ die louter uit amuses bestonden. Zelfs een kommetje soep werd onder de amuses geschaard.
Bij elke gerechtje (stuk voor stuk heuse kunstwerken) vertelde de ober wat we voor ons hadden, wat de ingrediënten waren, en soms hoe het klaargemaakt was. Dat deed hij zo onduidelijk, dat het waarschijnlijk niet de bedoeling was dat we begrepen wat hij zei. Ik kon ergens ‘schaafsel van kalfswang’ verstaan, en ‘ge-airbrushed’.
Het ging om de combinatie van smaken. Niet om de hoeveelheid. Het moet gezegd: elke gang was verrassend. Voor het vlees had je niet eens een mes nodig, zo mals.

Ja, het was een feestje. Na afloop was je buik niet echt rond, maar had je wel een voldaan gevoel.
Dit laatste gerecht, het dessert, was één van de onderdelen van een heel menu waarmee het kookteam van Wollerich de Gouden Koksmuts 2016 gewonnen heeft. Een combinatie van pure chocola, amandel, ananas, sinaasappel, ijs en smaken die (voor mij) niet thuis te brengen zijn. Het was heerlijk, maar je weet niet waar de jury op let tijdens de beoordeling.
De Gouden Koksmuts: (helaas schitterde het geheel)
Nog een filmpje….
https://www.youtube-nocookie.com/embed/G7sG9GcOJnc?rel=0



Knoflookfeest

Eten en drinken Posted on 15 jun, 2015 15:05

We hebben wel eens een straatfeest meegemaakt. Dan staat er aan de ene kant van de straat een springkussen waarop de kinderen zich naar hartelust moe kunnen maken, en aan de andere kant van de straat staat een grote barbecue opgesteld. Daartussen lange tafels waar driftig gesnackt en gedronken wordt. Niet voor herhaling vatbaar.

De wijk Theresia in Tilburg organiseerde haar buurtfeest anders. Allereerst gaf het haar feest het thema knoflook mee: het knoflookfeest. Er werd gevraagd aan bezoekers om iets met knoflook klaar te maken, en dat mee te nemen. Er was een speciale ruilhapjeskraam. Ieder kon van elkaars eten proeven. Iemand had zelfs een knoflookdrankje gemaakt. Er was looksoep, gepofte knoflook, tsatziki, knoflookkoekjes, enzovoorts. Partner had twee ovenschalen met champignons gevuld met een mengsel van kruidenkaas en knoflook. Uit de oven natuurlijk.

Er stond een kraam waar je knoflookprut kon kopen. 5 euro per pot; die hebben we niet gekocht, maar er werden ook T-shirts verkocht waarop de tekst ‘Het leven wordt steeds looker’. Helaas geen grote maten.

Er was ook levende muziek. La Troupe Sabaa uit Burkina Faso, Peer de Graaf, de Elvisband, en meer. Tussendoor zouden kinderboekenschrijfsters de kindertjes iets uit eigen werk voorlezen, maar dat hebben we niet meegekregen. We hebben ze niet gezien. Je zou haast zeggen dat het een klein buurtfestival was.
Het was heel gezellig. Het hoeft geen betoog dat er veel bezoekers waren die niet in de wijk Theresia wonen. Wij ook niet, maar het thema ‘knoflook’ sprak ons erg aan. Zoals de organisator zei: ‘Door het feest het thema knoflook mee te geven, tek je toch een ander publiek dan wanneer je het een frikandellenfeest noemt.’



Appelflappentest

Eten en drinken Posted on 21 feb, 2014 20:54

Een goede kennis van ons is op latere leeftijd (eind 50) ontslagen. Sindsdien heeft hij moeite om weer aan de slag te komen. Af en toe komt er iets op zijn pad, maar dat duurt niet lang. Zo heeft hij via een bepaald bureau boodschappen gedaan voor mensen die moeilijk ter been zijn. Hij krijgt dan keurig netjes een boodschappenlijstje mee. Als er op het lijstje staat ‘koffiemelk’, dan brengt hij de goedkoopste mee, maar dat was dan weer niet de bedoeling.

Zijn intercedent vindt dat hij te weinig moeite doet om aan een baan te komen. Bij wijze van straf heeft ze hem opgegeven voor een appelflappentest. De Genietgroep Tilburg bestaat nog niet zo lang. ‘Genietende mensen tellen voor twee’ is haar motto. Zo vindt ze dat het eten van een appelflap ook puur genieten is. Maar welke is nu de beste? Daarvoor had ze een appelflappentest bedacht.

Toen partner dit hoorde, dacht ze: ‘Ik geef me ook op, ik wil ook proeven.’ Onze kennis mag/moet 6 maart testen, maar partner is gisteravond, 20 februari, al geweest.

Er werden 5 stukken appelflap gekeurd. Mondgevoel, knapperigheid, appelvulling, reuk, hoeveelheid suiker. Elk onderdeel kreeg een cijfer. Partner was binnen de testgroep een beetje vreemde eend in de bijt. Waar het merendeel ging voor een flap, waar de suiker vanaf gevallen was, de bodem weliswaar knapperig was, maar heel dik, en de flap niet geheel gevuld was met appel, ging partner voor een flap die ook knapperig was, maar niet zo’n dikke bodem, waar de suiker netjes op bleef zitten, en waarvan je proefde dat-ie met roomboter gebakken was.

Na 6 maart zullen partner en onze kennis elkaars ervaringen delen.



Mondani

Eten en drinken Posted on 17 okt, 2013 11:55

We waren een paar dagen in Epe.
Ruim een half uur rijden van Lochem. Vrienden van ons hebben iets met Canada. Eens in de zoveel tijd gaan ze speciaal vanuit Tilburg eten in één van de weinige Canadese restaurants die Nederland rijk is, namelijk die in Lochem. Restaurant Mondani.

Afgelopen zondagavond hebben we daar met hen afgesproken. Canada, het land van de beren en elanden. En de Indianenkunst. De eigenaren van het restaurant hebben in de loop der tijd veel van die sfeer naar Nederland gebracht. Van tijd tot tijd geven ze Canadese kunstenaars, of kunstenaars die veel op hebben met Canada, de gelegenheid te exposeren.En het eten? Dat was lekker. We kozen voor een driegangen verrassingsmenu. Heilbot kwam onder andere voorbij, bisonsteak, stoofperen gekookt in een maplesaus, gerookte wilde zalm en limoentaart. En meer.Er heerste een gemoedelijke sfeer.
We zijn weer een leuke ervaring rijker.



Noël

Eten en drinken Posted on 10 apr, 2013 20:41

Omdat ze nog niet genoeg dieren hadden (twee honden, twee katten, een konijn, een cavia, een muis en slangen) besloot schoondochter vorig jaar voor de kleine een kip te kopen. Een sierkip. Welk soort zou ik niet weten. Geen witte.

De kip werd Noël genoemd, met een knipoog naar kerst, want dan zou die wel in de pan eindigen. Vrolijk liep de kip tussen de honden en katten rond. Als één van de viervoeters wat te nieuwsgierig dichtbij kwam, werd die met pikkende bewegingen op afstand gehouden. Maar ja, waar wel een kattenbak is, en waar de hond geleerd is om buiten de behoefte te doen, laat de kip overal haar kwakje vallen.

Dus werd er in de schuur een heuse ren gebouwd, met een uitloop naar de binnenplaats, maar binnen mocht de kip niet meer komen. Kennelijk herinnerde de kip zich plots waartoe ze op aarde was: ruim een week geleden begon de kip eieren te leggen. Eerst een kleintje, om te oefenen, daarna volgden eieren van normale grootte.

Vandaag kregen we een paar eieren mee. Eén van die eieren heb ik net gebakken. (‘Denk eens dat het je broertje is dat zacht sist in de pan…’) Een goed vol ei, mooie dooier. Vers.

Volgende keer de gekookte variant uittesten.



Vlees

Eten en drinken Posted on 12 feb, 2013 10:37

Koeien, varkens en kippen worden ter meerdere eer en glorie van de consumptie speciaal gefokt. Daar doen niet veel mensen moeilijk over. Nou ja, gedurende de tijd dat de beesten in ons midden zijn, moeten de beestjes wel een levenswaardig bestaan hebben.

De afgelopen dagen is West-Europa opgeschrikt door meldingen dat in verschillende consumptie-artikelen paardenvlees verwerkt zit. Nu is foutief labelen nooit goed, want als je rundvlees verwacht te eten, en het blijkt paardenvlees te zijn, dan is er iets mis.
(Wat ik me afvraag: hebben de consumenten echt geproefd dat het geen rundsvlees was, wat ze aten?)

Maar wat is er tegen paardenvlees? Het paard wordt niet speciaal gefokt voor de consumptie. Meestal wordt van paard consumptievlees gemaakt na bewezen diensten. Dus ethisch kun je er eigenlijk geen bezwaar tegen hebben, tegen het eten van paardenvlees. Vroeger lag het paardenvlees gewoon in de vitrines van de slagerij. Wij werden er nogal eens op uit gestuurd om een onsje paardenrookvlees te kopen, die was toch lekkerder dan rundsrookvlees. Paardenvlees is magerder en schijnt gezonder te zijn.

Tegenwoordig kun je nergens meer paardenvlees krijgen. Of je moet goed zoeken. In sommige restaurants staat paard nog wel op het menu, maar je hebt meer kans ergens struisvogel op het menu aan te treffen.

Kortom, je moet niet voor de gek gehouden worden bij wat je denkt te eten, maar de commotie rond paardenvlees op zich snap ik niet.



Volgende »