Ik wil het niet zozeer hebben over de cacaoproductie. Cacao als bestanddeel van chocola. Daar heeft de Volkskrant vandaag een goed artikel over geschreven. Ook niet over Teun van der Keuken, die met zijn Tony Chocolonely de enige slaafvrije chocola pretendeert te vervaardigen.

Het gaat meer om het eindproduct. De chocola die in een Montignac-dieet past, als die maar puur is. De chocola waar een stofje in zit die verliefdheid bij je aanwakkert, de chocola waar je verslaafd aan kunt raken. Lasse Hallström heeft deze ingrediënten prima uitgewerkt in de innemende film Chocolat. Momenteel draait de film Caramel in verschillende filmhuizen. Caramel is weliswaar geen chocola, maar dat caramel gebruikt wordt om benen mee te harsen is toch wel een leuk gegeven in de film.

Blog Image

En zo kon het gebeuren dat we een tijdje geleden naar het Schokoladenmuseum in Keulen geweest zijn. Zeer de moeite waard. Naast enige geschiedenis en uitleg over de cacaoproductie, hilarische chocoladereclames en oude machines, kon je via twee lopende-band-opstellingen het fabriceren van chocola volgen. De ene lopende band fabriceerde pure chocolaatjes die je bij de koffie krijgt.

Blog Image

De andere lopende band maakte truffels. Tijdens dit proces moesten er ook handmatige acties verricht worden. Slechts voor de ’toeristen’, want normaal gesproken gaat alles machinaal.

Blog Image

Natuurlijk is er ook een winkeltje bij waar je de chocolateriën kunt kopen die tijdens verschillende lopende-band-processen gemaakt worden. Lindt verkoopt er zijn producten ook. Wij hebben een plak chocola met 99% cacao gekocht (je kon er ook plakken van 100% cacao kopen), maar die is zo niet te eten. Gelukkig was dit er ook te koop…..

Blog Image

Over het Schokoladenmuseum zelf is redelijk wat te googlen, onder andere dat het gebouw gebouwd is als een schip, gemeerd aan de Rijn.

Blog Image

Maar deze link wilde ik jullie toch niet onthouden……