Eens moest het ervan komen, de aanschaf van een navigatiesysteem voor in de auto. We struikelden voort over de uitdraaien van routebeschrijvingen. Meestal moest je enige creativiteit in je hebben, of de eindbestemming enigszins kennen, om op de plaats van bestemming aan te komen. Die routebeschrijvingen klopten dus niet altijd. Voorheen maalde je daar niet om: je hebt een mond om de weg te vragen. En wat maakte het uit, een half uurtje langer of korter over de reis doen…Tegenwoordig is tijd kostbaar. Je kunt je geen gemiste afslagen meer permitteren.

Sinds kort leidt Lucie, een jongedame met Vlaamse tongval, ons naar de eindbestemming. Die heeft heel wat met ons te stellen: thuis programmeren we wel alvast onze bestemming in de TomTom, maar voordat we daadwerkelijk op weg zijn, moeten er eerst nog boodschappen of zo gedaan worden. We rijden niet zoals zij voorschrijft. Telkens opnieuw komt ze geduldig met nieuwe alternatieven. Soms vraagt ze of we niet kunnen omkeren.

Deze week logeren we in Nesles-la-Vallée, een dorpje in de buurt van Parijs. We vinden het prettiger om de reis via Brussel te rijden, dan via Gent. Daar is Lucie ook achter gekomen, zonder morren schakelde ze over op de aanwijzingen via Brussel.
Gisteravond werden we uitgenodigd voor een feest in Parijs. Openbaar vervoer zou een mijl op zeven zijn, dus met de auto er naartoe. Lucie heeft ons met engelengeduld op de plaats van bestemming gebracht. Op eigen kracht zou ons dat nooit gelukt zijn, ook niet met de beste routebeschrijvingen.

Kortom: het was al een klein feestje in de auto…..