Je hoort en leest het vaak, de laatste tijd: vertrouwelijke informatie die ‘op straat’ ligt. Een weggegooide computer, waar nog informatie op te achterhalen was, oude archieven die niet door een papierversnipperaar gehaald zijn, maar gewoon bij het oud papier terechtgekomen zijn. Je laptop met informatie ergens laten liggen, een tas met privacygevoelige papieren in de trein laten staan, enzovoorts. Het betreffen stukken van het Openbaar Ministerie, van de Belastingdienst, van advocaten…..Slordig, heel slordig. Er kan niet genoeg op gewezen worden, dat met privacygegevens heel zorgvuldig omgesprongen moet worden.

Aan de andere kant: dit soort zaken komen wel in het nieuws. Dat houdt in dat de vinder, of bewuste zoeker (bijvoorbeeld in het geval van de computer) niet zuiver op de graat is. Als hij/zij integer zou zijn, zou die zoeken naar de oorspronkelijke eigenaar, en het niet in de openbaarheid brengen.

In het Brabants Dagblad van gister lees ik dat een politierechter vijf dossiers met vertrouwelijke informatie verloren heeft. De dossiers zaten in een plastic zak, en die gleed onder de snelbinders vandaan tijdens het fietsen. Op de plaats van bestemming werd het pas bemerkt.

De vinder stuurde de stukken naar de redactie van het programma van misdaadverslaggever Peter R. de Vries.

Dat snap ik dus niet, dat mensen überhaupt op zo’n idee komen…..