Tijd voor de terugreis.
Boven Johannesburg was de hel losgebarsten: donder, bliksem, regen. Dat veroorzaakte dat ons vliegtuig niet kon landen, maar moest uitwijken naar Durban. Er werd meteen maar getankt. Natuurlijk leverde dat enige vertraging op:
Niet spectaculair, maar wel vervelend. Als doekje voor het bloeden kregen we een voucher waarmee we een drankje naar keuze konden bemachtigen met een maximaal bedrag van 25 Rand per persoon. Naast ons bestelde een Nederlands echtpaar twee flesjes water. Als je het had moeten betalen, was je 32 Rand kwijt geweest (€3,20). De man vroeg wisselgeld, want hij meende een waardepapier van 50 Rand ingeleverd te hebben, en als er geen wisselgeld mogelijk was, wilde hij een extra flesje water. Dat kon niet, maar hij bleef maar wachten op een voor hem goede afloop. Daar heb ik wel zo’n hekel aan, aan dat soort mensen. Hij zag er ook uit als iemand die golfen als hobby heeft, maar zijn hobby gebruikt om te netwerken…..Als ik dat soort figuren regelmatig tegen zou komen, zou ik als zwarte ook een hekel krijgen aan de blanke. Die man moet trouwens niet zeuren: als hij naar Kuala Lumpur had gewild, had hij door vertragingen een tijdspanne van meer dan twaalf uur moeten overbruggen.
Tot overmaat van ramp viel de stroom op het vliegveld uit. Hier en daar werden noodaggregaten aangezet, maar de schermen met vluchtinformatie werden zwart, en de boardingpassen konden niet gescand worden. Er moest aardig wat geïnproviseerd worden. Extra vertraging van anderhalf uur. Je merkt meteen de ellende als computers niet meer naar behoren dienst doen. Een back-up systeem is er maar zelden.
We hebben het vliegtuig naar Dubai zien vertrekken. Die stewardessen hadden een mooie outfit:
De één zegt dat de witte voiles die vanuit het hoofddeksel naar beneden hangen straks gebruikt worden bij wijze van gezichtsbedekkende kleding, de ander zegt dat ze in landen met Mexicogriepgevaar voor de mond gedaan worden. Feit is, dat ze net dat extra beetje jus aan de outfit geven….
Moe, gebroken, maar met allerlei nieuwe beelden in ons hoofd kwamen we thuis.
Hebben wij ook gehad in april, maar dan in Kaapstad. We vertrokken uren later (was wel een goede reden voor), maar een voucher voor een drankje? Nee.