Al enige tijd is de programmaserie op TV bezig, waarin Jan Leyers een route aflegt van de oorsprong van de mensheid, Ethiopië, via omtrekkende bewegingen naar België, zijn geboorteland. De weg naar het Avondland.
De uitzendingen zijn op Ned 2, om 20.10 uur. Ik heb ze niet allemaal gezien, maar de serie is zeer de moeite waard. Hij komt in culturen, die een duidelijk afwijkend standpunt hebben ten opzichte van wat je kunt verstaan onder de westerse normen en waarden. Hij signaleert, maar velt nauwelijks een oordeel. Dat wordt aan de kijker overgelaten.
Gisteravond kwam hij aan in Georgië, in het plaatsje Akhalkalaki. Met name in dat plaatsje is het gebruik, dat de jongen het meisje met wie hij de rest van zijn leven verder wil doorbrengen, uit haar huis ontvoert. Soms wordt deze actie uitgevoerd, omdat die past in de traditie, maar vaak, juist bij de traditionelen, is het pure ernst. Zo wilde een bepaald meisje naar Moscou om haar studie af te ronden. Die kans kreeg ze echter niet: voor ze het wist, was ze gekidnapt. We zijn nu 5 jaar verder, en er is een tweede kind op komst. Het is niet het leven dat ze zich voorgesteld had. De ouders van het meisje, die vaak niet blij zijn met een dergelijke ontvoering, kunnen de kidnapper wel aangeven, maar dan hangt hem een boete boven het hoofd van meer dan 10.000 euro. Dat vinden die ouders dan weer te ver gaan…..het gebruik wordt zo wel in stand gehouden.
Er wordt echter relativerend over gesproken: in het westen denk je met je vrije keuze de jackpot gewonnen te hebben, maar dat blijkt later vaak vies tegen te vallen. In Akhalkalaki is de keuze voor de vrouw misschien niet altijd vrij (er komen ook ‘normale’ relaties voor), het kan later alleen maar meevallen….
