Ik werd vannacht wakker gemaakt omdat ik hard aan het snurken was. Ik vond het vreemd dat ik zelf helemaal niet gehoord had dat ik snurkte. Ik kan me dat nog voorstellen als het geluid onderdeel zou uitmaken van de droom waar ik op dat moment in verzeild geraakt zou zijn. Maar ik droomde helemaal niet.
Droom en werkelijkheid. Ze zeggen dat die wel eens door elkaar lopen.
Gisteravond zagen we een film, waarin de hoofdpersoon tevens de hoofdpersoon van een boek bleek te zijn dat iemand aan het schrijven is. De schrijfster staat erom bekend dat ze boeken schrijft, waarin de hoofdpersoon dood gaat.
‘Stranger than fiction’ heet de film. Om een lang verhaal kort te maken: hoofdpersoon vecht voor zijn leven, zoekt schrijfster op, schrijfster krijgt wroeging.
Er werd iets in de film aangestipt waaraan ik moest denken, in relatie tot droom en werkelijkheid: ben je een moordenaar als je een karakter in je boek laat doodgaan? Nee, natuurlijk niet…..die karakters bestaan toch niet?
Hoewel, is dat zo?
Ja, dat is hem. Hoe de betreffende roman heet weet ik niet meer ; het ging over een schrijver die zich vereenzelvigde met het personage en diens daden van een boek wat hij aan het schrijven was.
De politie kwam er niet uit en ik ook niet, ik dacht dat King gefascineerd was door het idee. Ik ken het thema ook van andere boeken maar omdat ik een slordige lezer ben kan ik niet veel namen en titels noemen.
Bertie, je bedoelt toch niet Stephen King?
Dit thema is ook gebruikt door een bekende Amerikaanse veelschrijver van griezel- en andere boeken, ik ben zijn naam kwijt. Heel moeilijk te begrijpen, en je blijft erover nadenken.
Over snurken: er is nu een heuse Nederlandse snurkkampioen, een man uit Lelystad.
Je lacht je toch rot…-)