Ik heb nooit zoveel met Michael Jackson op gehad. Natuurlijk, ik ken een aantal songs van hem, ik weet dat hij uit een muzikale familie komt. Zijn eventuele misbruik van jonge kinderen heb ik over me heen laten komen. De discussie erover liet ik links liggen. Zijn neuscorrectie(s). Ik kreeg niet de indruk dat hij er mooier op werd.

Maar ja, hij ging dood. Een overdosis drugs. Zou hij zelf geklooid hebben, of is hij een handje geholpen door zijn lijfarts? Iemand die makkelijk aan bepaalde drugs kon komen. Afgelopen week is Conrad Murray daadwerkelijk schuldig bevonden aan de dood van Michael Jackson.

Wel typisch, of eigenlijk niet, dat Michael Jackson na zijn dood meer CD’s verkocht heeft dan tijdens zijn leven. (En dat waren er toch al heel wat.) De dood van een bekend persoon wordt breed uitgemeten in de media. Als het een schrijver is, beleven diens boeken daardoor een opleving in de verkoopcijfers. Is het een musicus, worden diens CD’s beter verkocht.

Bij beroemdheden met een hoog idool-gehalte wordt het meest gekke uit de kast gehaald voor het geldelijk gewin. Meestal wordt daar de veiling voor gebruikt. Recentelijk kwam bijvoorbeeld een tand van John Lennon onder de hamer, die 19.000 pond opbracht.

Zo las ik gisteravond dat het bed waarop Michael Jackson lag toen hij stierf, geveild wordt. Een sterfbed dat geveild wordt. Ik vind wel, dat dan ook al het beddegoed waarin hij zich gekronkeld heeft, erbij hoort. Ongewassen. De lijkgeur erin getrokken.

Mmm, heerlijk. Wie biedt?