Kleindochter gaat volgend jaar communie doen. Communie. Ik ben er zelf niet mee opgegroeid. Ik merkte er pas iets van toen ik in Brabant kwam wonen. Buurkindjes gingen ter communie; met name voor de meisjes waren de mooiste jurkcreaties niet mooi genoeg. En dan na afloop de cadeautjes. Ik kreeg de indruk dat het daar vooral om ging.
Nu gaat onze kleindochter communie doen. De enige keer dat zoon O met schoondochter M en kleindochter Y een kerk van binnen gezien hebben, was toen Y gedoopt werd. Het hoort erbij, zo lijkt het. Zelf vind ik het merkwaardig: je bent niet gelovig/kerkelijk, maar je laat je kind wel dopen, en de communie doen.
Ter voorbereiding op de communie krijgt kleindochter nu ‘opdrachten’ mee. Op gezette tijden moet ze met andere kinderen die hun communie gaan doen, in de kerk iets gemeenschappelijks gaan doen.
De afgelopen periode heeft het groepje kerstliedjes ingestudeerd, met de bedoeling om die tijdens de kindermis op kerstavond ten gehore te brengen. Gisteravond was dan de grote avond. Het was een speelse mis. Het verhaal van vadertje Panov, een schoenmaker die zich opmaakt om Jezus te ontmoeten, was de leidraad. Tussen de bedrijven door werd gezongen.
Het was volle bak in de kerk. Het was ook leuk opgezet.
