Het ei zei

Een tijdje geleden kwamen een paar klanten de wereldwinkel binnen, twee valide mensen en één in een rolstoel. Dat gebeurt wel vaker, dus tot zover niets vreemds. Vandaag kregen we een brief van het Tilburgs Overleg Gehandicaptenorganisaties, het TOG, waarin stond dat we enige tijd geleden bezocht waren door een paar mensen, van wie één in een rolstoel, om de toegankelijkheid te testen van de winkel voor mensen in een rolstoel.

Welnu: ‘Uw zaak is goed toegankelijk. De entree is goed en binnen zijn de doorgangen voldoende breed. Het pinapparaat is aanreikbaar.’
Zie ook hier.

Mystery guests…..Dat doet me denken aan een paar jaar geleden toen we zelf mystery guests waren, mijn partner en ik. Wij moesten campings beoordelen. We kregen hele lijsten mee, uitgesplitst naar servicegerichtheid, hygiëne, comfort, biedt de camping wat beloofd wordt, en nog veel meer. We kregen er een kleine vergoeding voor. Het zou beter zijn als we op elke camping (we kregen er vier toegewezen) een nachtje hadden geslapen, maar het hoefde niet. We hebben het niet gedaan. Het was moeilijk in te plannen qua tijd, want of je nu een week gaat kamperen of één nachtje, voor de voorbereiding ben je bijna net zoveel tijd kwijt. Het gaat om wat je waarneemt. Het enige dat je nu niet kunt beroordelen is de nachtverlichting, en of het rustig is of niet ’s nachts. Afgezien van het feit dat je dol werd van al die vragen, want de lijst was zeer gedetailleerd die ingevuld moest worden, kwam je wel op plekken waar je anders niet zo snel zou komen. De omgeving van St. Anthonis bijvoorbeeld, lekker rustgevend, en de camping aldaar, ‘De Uilingse Bergen’, had ook wel iets.

Het was een leuke ervaring….

Soms krijgen we bij de WereldWinkel poststukken die onvoldoende gefrankeerd blijken, of zelfs helemaal niet gefrankeerd. Zo’n poststuk wordt dan vergezeld van een servicekostenkaart, waarop een betaalcode staat (overeenkomend met de betaalcode op de sticker die geplakt is op het foutief gefrankeerde poststuk) en een bedrag dat bijbetaald moet worden. De TNT Post noemt het geen boete, maar een bijdrage in de service die geleverd wordt, omdat het poststuk toch bezorgd is. Als ontvanger kun je weigeren te betalen, maar dan moet je het poststuk mee terug sturen, samen met de servicekostenkaart. Wij, als WereldWinkel, doen meestal niet moeilijk, en betalen gewoon wat er betaald moet worden.

Van de week kregen we weer te maken met een – in de ogen van de postbezorger – niet gefrankeerd poststuk. Sticker op de kaart, vergezeld van een servicekostenkaart. Te betalen: €0,88. Op de kaart stond echter in de rechter bovenhoek: TNT Post, Port betaald.
Aan de balie van het postkantoor kreeg ik ‘paarse krokodil’ gevoelens: als de kaart vergezeld is van een servicekostenkaart, is het fout, en zul je moeten betalen…..maar hier heb je telefoonnummer van TNT Post zelf.

‘Port betaald’ stukken komen alleen bij zakelijke post voor. En zakelijke post gaat via een ander kanaal dan via de rode brievenbussen waar iedereen (lees: elke particulier) zijn of haar post in kan werpen ter verzending. Wordt een ‘port betaald’ stuk in de rode brievenbus aangetroffen, dan is de kans groot dat iemand kaarten of enveloppen van zijn of haar baas achterovergedrukt heeft,om op deze manier zelf zijn of haar portokosten niet te hoeven betalen. Bewijzen kun je het evenwel niet. Er kan wel eens een kaart of brief verdwaald zijn. Daarom hoeven wij die 88 cent niet te betalen, maar moet de servicekostenkaart wel teruggestuurd worden, met een opmerking erbij dat het om een ‘port betaald’ stuk gaat.

De computers waarmee de WereldWinkel werkte waren hard aan vervanging toe. Een paar maanden geleden werd de stap gezet om nieuwe computers aan te schaffen. Voor het Bestuur aanleiding om meteen maar een nieuw kassasysteem te laten installeren. Ik heb hier al eerder over geschreven.

Het boekhoudprogramma dat de WereldWinkel gebruikt, werkt onder DOS, in een Windowsomgeving. Hoewel DOS iets is uit het stenen tijdperk, is het wel zo dat heel veel boekhoudprogramma’s onder DOS werken. Boekhoudprogramma’s die onder Windows werken blijken vaak last te hebben van instabiliteit, van zandlopers, van vastlopers. Werken onder DOS geeft een zekere rust. Het wordt alleen steeds lastiger om onder DOS te kunnen blijven werken. Voor het overzetten van het boekhoudprogramma op de nieuwe computer moest de installateur bepaalde websites raadplegen, omdat de juiste drivers voor het aansturen van de DOS applicatie niet meer aanwezig waren. Na wat aantoveren werkt het programma weer als vanouds.

We gebruikten altijd een zwart-wit printer, omdat de documenten die geprint worden niet in kleur hoeven. De roep om een kleurenprinter werd vanuit de vrijwilligersgroep, en vanuit het Bestuur (je moet met je tijd meegaan), echter groter. Het moet dan meteen een multifunctionele printer worden, eentje die ook kan scannen en kopiëren. Makkelijk voor folders bijvoorbeeld. In kleur komen produkten altijd beter uit…..Maar ja, wel duurder in gebruik natuurlijk.

Een paar dagen geleden hebben we een nieuwe multifunctionele kleurenprinter aangeschaft. Ook binnen de printerbranche heeft de tijd niet stilgestaan: de aansluiting gaat via een USB poort. Laat ons boekhoudprogramma zijn printopdrachten nou net alleen maar via een LPT poort kunnen uitvoeren. Printopdrachten naar de nieuwe printer falen. Het resultaat is dat de nieuwe printer als standaard gebruikt wordt, en dat voor de printopdrachten vanuit het boekhoudprogramma de ‘oude’ printer (zo oud is die niet, maar er zit nog een LPT kabel aan) zijn kunstje nog steeds mag vertonen.

Waar DOS al niet toe kan leiden…..

Aanvankelijk hadden de wereldwinkels één overkoepelende organisatie, de Landelijke Vereniging van WereldWinkels (LVWW). De LVWW controleert de projecten op de principes van eerlijke handel: de producenten moeten een faire prijs krijgen voor hun product, zodanig dat onderwijs genoten kan worden, er een dak boven het hoofd is, er te eten is, en dat er geld is voor eventuele ziektekosten. Ook mag er geen kinderarbeid aan de produktie te pas komen, en moet het produkt vervaardigd zijn met respect voor de natuur. Verder werkt de LVWW nauw samen met de Stichting Max Havelaar, in verband met de keurmerken voor de foodartikelen. De LVWW geeft aan bij welke leverancier een wereldwinkel zijn produkten mag betrekken voor de verkoop aan de consument. De LVWW verzorgt cursussen, niet alleen die welke duidelijkheid moeten scheppen in de ideologische gedachtengang van de eerlijke handel, maar ook die welke een vrijwilliger in de wereldwinkel leert verkopen of leert etaleren.

Echter, het wereldwinkelgebeuren wordt steeds commerciëler. Om de financiële kant en omzetverhogende kant meer te sturen heeft zich FairSupport afgesplitst van de LVWW. FairSupport onderzoekt trends, het verkopen van produkten wordt het belangrijkst, de gedachte achter het produkt wordt ondergeschikt, hoewel niet afgeweken mag worden van de principes van eerlijke produkten. FairSupport buigt zich over een uniforme uitstraling voor elke wereldwinkel. Bekend onder de naam ’transformatie’. Veel paars en geel, speciale schappen. Het kost de wereldwinkel een aardige duit aan investeringskosten. Een simpele kassa is niet meer voldoende om in de vaart der volkeren mee te kunnen. Het kassasysteem moet het barcodesysteem aan kunnen, hetgeen inhoudt dat er een basis artikelbestand is dat elke week geupdated wordt. Hardware moet aangeschaft worden, om dat allemaal mogelijk te maken. Ook dat kost de wereldwinkel geld. FairSupport zorgt ook voor verspreiding van (reclame)folders in bepaalde postcodegebieden. FairSupport probeert eveneens nieuwe doelgroepen aan te boren: zo hebben ze afspraken gemaakt met de bobo’s van het CJP, dat houders van zo’n pasje op vertoon hiervan in wereldwinkels non-food artikelen kunnen kopen met 10% korting. En zo blijft FairSupport om zich heen kijken, zich er niet van bewust dat hun acties voor veel kleinere wereldwinkels qua kosten niet meer op te brengen zijn.

Vorig jaar bestond het automatiseringsbedrijf Newway 20 jaar. Om dit te vieren besloot het bedrijf een geste naar de wereldwinkels te doen. Newway is fabrikant van kassasystemen. Hun laatste stokpaardje is het ‘Blue Retailsysteem’. Welnu, de wereldwinkels zouden dit systeem zonder licentiekosten in hun winkel mogen gebruiken. Er volgden gesprekken met FairSupport, de wereldwinkels hadden een jaar de tijd om in te schrijven op deze actie. In feite wordt dit systeem opgedrongen door FairSupport aan de wereldwinkels, want wie niet aan deze actie meedoet, omdat de kosten te hoog worden (veel hogere jaarlijkse abonnementskosten, aanschaf van nieuwe zwaardere hardware omdat het systeem dat vereist) blijft binnen korte tijd verstoken van de updates van het artikelbestand, omdat FairSupport geen zin heeft om verschillende kassasystemen van updates te voorzien.

Zo heeft de wereldwinkel in Tilburg zich ook laten verleiden om in te gaan op de aanbieding van de gratis licentie. Twee weken geleden zijn nieuwe computers geïnstalleerd, één in de winkel, één in het kantoor, met de benodigde randapparatuur, en het kassasysteem Blue Retail. De installatie heeft Newway uitbesteed aan Retail Data Systems (RDS). Dat werd heel nauwgezet en met oog voor de situatie gedaan. ’s Middags kwam iemand om uitleg te geven over het kassasysteem, met name voor het verkoopdeel. Voor het werken achter de schermen zou een tweede instruktiemoment gepland worden.

Op mijn vraag of ze iets op papier hebben om later na te kijken, of om van te voren al te bestuderen, een handleiding, was het antwoord ontkennend. Mijn bek viel open. Als je een USB-stick koopt zit er al een gebruiksaanwijzing bij. Mij lijkt dat als je gaat werken met een toch wel ingewikkelder kassasysteem er zeker een handleiding meegeleverd mag worden. Newway doet dat niet, RDS is slechts tussenpersoon. De instructeur is wel bezig om een handleiding te schrijven, omdat iedere wereldwinkel die de stap naar Blue Retail heeft gezet moppert, maar gaat niet eerder tot verspreiding over voordat hij een financiële deal gesloten heeft met FairSupport, want voor niets doet hij het niet….