Het was begin zeventiger jaren dat zus J. met een LP thuis kwam van Dory Previn, On my way to where. Dat was nog eens andere muziek dan waar we toen vooral naar luisterden (Beatles, Stones, Elvis, Zappa, top 40). Dory Previn zong folkachtig, jazzy-achtig, vrolijk, serieus, goede teksten, of in ieder geval geen ‘I love you….’-teksten. Ze maakte veel indruk op mij. In mijn studietijd heb ik alle LP’s van haar gekocht, inclusief de LP die mijn zus had gekocht. De dubbel LP ‘Live at the Carnegie’ heb ik niet gekocht, omdat de nummers al op andere LP’s stonden.

Die zes LP’s heb ik nog steeds. Het is alleen lastig om ze af te draaien, omdat de platenspeler inmiddels ‘niet meer is’. Er zijn maar een beperkt aantal CD’s van haar te krijgen, da’s wel jammer, maar er is gelukkig nog genoeg muziek van haar via downloadsites te downloaden. Zo heb ik mijn eigen ‘The best of….’ gecreëerd. Ik voel me hier niet door bezwaard, want door het kopen van de LP’s destijds heb ik al aan de verplichting van de artiestenafdracht voldaan. Het lag niet aan mij dat de CD het roer overgenomen heeft. Hoewel ik toegeef dat het werken met CD’s een stuk makkelijker is.

Op youtube is eveneens niet veel van haar muziek te vinden. Voor wie een idee wil hebben van de soort muziek die ze speelde, is dit nummer aardig representatief…
(klik op foto)