Gisteravond hadden we een feestje. Zoon O. was jarig. Hoe het ter sprake kwam, weet ik niet meer, maar ineens hadden we het erover: moederkoek. Er werd beweerd dat je na de geboorte van je kind de keus krijgt of je de placenta mee naar huis wilt nemen of niet. Daar was niet iedereen het mee eens. Meestal verdwijnt de koek in een plastic zak in de container, tenminste als je in een ziekenhuis bevallen bent. Je kunt echter de moederkoek wel mee naar huis krijgen, als je daar specifiek om vraagt. Sommigen begraven het dan in hun tuin, en planten er een boom op….want de placenta zou zoveel gezonde voedingsstoffen bevatten….of dat voor een plant/boom ook geldt is maar de vraag.

Je kunt moederkoek ook eten. (Walging alom). In de vrije natuur is het iets dat regelmatig voorkomt, dat moeder dier de nageboorte opeet van het jong. Vaak ligt daar wel een praktische reden aan ten grondslag: door het vlees op te eten, en haar jong schoon te likken, ruikt haar jong niet meer zo sterk en komen er niet zo snel andere dieren op af, belust op een lekker hapje. Er zijn moeders die de moederkoek die ze meegevraagd hebben na de geboorte van hun kind, aan hun hond voeren. Om alvast een goede band te creëren tussen hond en kind. Of die goede band inderdaad ontstaan is, is nooit bewezen. Wel wordt deze actie sterk afgeraden: het stuk vlees/moederkoek ruikt meer naar een mens dan naar een dier voor de hond, het zou zomaar naar meer kunnen smaken…..

In 2006 was er even een hype ten aanzien van het eten van placenta: Tom Cruise kondigde aan dat hij de moederkoek op zou eten na de geboorte van het kind dat Katie Holmes toen verwachtte. Of hij het daadwerkelijk gedaan heeft, weet ik niet. Wel heeft Pierre Wind ongeveer in dezelfde tijd een loempia gevuld met moederkoek voor Giel Beelen klaargemaakt (die moederkoek kreeg Giel van een vriendin nadat ze bevallen was). Die vond Giel lekker. De hamburger die Pierre Wind ook van die moederkoek gemaakt had, die was minder. De smaak is vergelijkbaar met gehakt/tartaar.

Sylvia Witteman noteerde in de Volkskrant een recept met placenta: placentapaté.
– Spoel de placenta goed schoon onder de kraan, zodat alle bloedresten zijn verwijderd, en snijd hem in reepjes (een verse placenta kan een paar weken in de vriezer bewaard worden). Bak de reepjes kort in een mengsel van boter en olie, samen met wat gesnipperde ui en knoflook. Flambeer alles met een scheutje brandende cognac. Pureer nu de helft van het vleesmengsel in de keukenmachine, met een flinke klont boter, gehakte peterselie en verse salie. Voeg perer en zout toe, en het sap van een halve limoen. Hak de andere helft grof, en roer door de zachte massa. Druk de paté in een pudding- of patévorm en laat hem enkele uren opstijven in de koelkast.

Het voordeel is, dat vegetariërs deze paté ook mogen eten: er is geen dier voor gedood. Sterker nog, er is nieuw leven aan vooraf gegaan….