De TV bij de Griek waar ik gister gyros haalde, stond afgestemd op de Wimbledonfinale tussen Federer en Roddick. Niets wees op een memorabele wedstrijd. Na het eten zette ik de TV ook op het tennis: we vielen met onze neus in de vijfde set, die nog niet zo lang bezig was. De man met de langste adem ging de partij winnen, dat voelde je op de klompen aan. En inderdaad, Andy Roddick maakte in de laatste game een paar onnodige fouten: 16-14 voor Roger Federer. Een opsteker voor z’n eigen palmares (15 Grand Slamtitels), en een recorduitslag voor de beslissende set in een Grand Slamfinale.
Er zal zeker over nagepraat worden, maar ik weet niet of dat jaren later nog steeds zo zal zijn. Wat dat betreft spreekt de tie break in de 4de set van de Wimbledonfinale 1980 tussen Björn Borg en John McEnroe meer tot de verbeelding. McEnroe staat met 2-1 in sets achter. In de vierde set wordt het 6-6. Tie Break. Borg krijgt enkele match points, maar McEnroe weet uiteindelijk toch de tie break te winnen met 18-16….Het wordt 2-2 in sets. Dat John de laatste set verliest met 8-6, zegt ook iets over de mentale veerkracht van Björn Borg….of was Borg ook gewoon de man met de langste adem…..?
