Woensdag wordt onze kleindochter drie jaar, maar om praktische redenen werd dat vandaag al gevierd. Als je jarig bent, horen daar natuurlijk kadootjes bij…..nou ja, natuurlijk…..de kleine had dat al snel door. Met het sinterklaasfeest nog in het achterhoofd, begreep ze ook dat een kadootje ingepakt hoorde te zijn, en dat zij dat dan kon uitpakken.
Mijn partner had op internet een fietsje voorbij zien komen, waarvan ze dacht: hé, dat is wel iets voor de kleine. Zadel en stuur waren in hoogte verstelbaar, mandje voorop, zitje achterop, zijwieltjes, leuk kleurtje, en binnen het budget. (Nog wel zelf de finishing touch aanbrengen, maar daar hadden we zoon O voor. Het fietsje zag er geweldig uit.)
Bij het zien van de fiets, greep de kleine meteen naar het zakje dat in het mandje voorop zat. Hierin zaten wat dingetjes die nodig waren geweest om het fietsje te vervolmaken, en een hulpnippeltje om de banden ook met een normale fietspomp op te pompen. ‘Nee, dat is niet voor jou, dat is voor je vader….’ ‘Maar ik ben toch jarig, dan krijg ik toch kadootjes…..’ Daar sta je dan met de fiets. Niet ingepakt natuurlijk.
Snel een pakje papieren zakdoekjes ingepakt, en de fiets zo gegeven. (Waar ze op zich wel weer heel blij mee was.)