Ooit wel eens een afspraak gemaakt met iemand uit de gezondheidszorg: huisarts, tandarts, specialist in een ziekenhuis? Feilloos weet het afsprakenburo of de doktersassistente een tijd te regelen voor het samenzijn. Tien voor half elf bijvoorbeeld. In de praktijk wordt die tijd nooit gehaald. Bij de huisarts of de tandarts ben je binnen drie kwartier meestal toch wel geholpen.
Heb je echter een afspraak met een specialist in een ziekenhuis, dan mag je je broodtrommeltje wel meenemen. Iemand die nog in het reguliere arbeidsproces zit, moet echt een snipperdag aanvragen. In de wachtkamer stikt het van de stukgelezen tijdschriften, een behangmuziekje op de achtergrond. Het verblijf wordt zo aangenaam mogelijk gemaakt. Er staat zelfs een koffiemachine. (Voor bij je brood natuurlijk…) Eindelijk, je naam wordt omgeroepen. ‘Komt u maar mee.’ Je wordt binnengelaten in een behandelruimte. ‘Gaat u daar maar zitten. De dokter komt zo bij u.’ Een nieuwe fase van wachten is aangebroken. Je onderdrukt de neiging om in de computer bij jouw history te kijken, slechts één klik verwijderd van wat het scherm op dat moment laat zien. Tenslotte kan ieder moment de dokter binnentreden….en dat gebeurt op een gegeven moment dan ook.
Nederland klaagt steen en been als de treinen vijf minuten vertraging hebben, maar als de gezondheidsman/-vrouw je meer dan een half uur laat wachten, hoor je niemand ….
