Mijn oog viel toevallig op een poster waarop stond:
Werken tot je 67ste,
al afgeschreven op je 50ste
Dat klopt aardig. Althans, voor wie op 50 jarige leeftijd nog een poging wil wagen om in het reguliere arbeidsproces van enige betekenis te zijn. Sterker nog, vanaf je 45ste ben je al min of meer afgeschreven.
Is het je gelukt om je een plekje te veroveren in het walhalla der werkenden, dan zul je dat meestal wel kunnen uitzingen tot het moment dat je 67 wordt. Mits er geen gekke dingen gebeuren natuurlijk. Een bedrijf kan altijd zomaar failliet gaan, of z’n nering naar een ander land verplaatsen. Soms moeten er reorganisaties doorgevoerd worden. Maar normaal gesproken….
Als een bedrijf qua personeel moet inkrimpen om wat voor reden dan ook, zou leeftijd het criterium van afvloeiing moeten zijn, en wel zo, dat de jongsten er het eerst uit gaan. Die zitten in een leeftijdscategorie waarbij ze nog niet afgeschreven zijn, die zullen eerder een andere baan vinden, en krijgen.
‘De maatschappij’ kan er natuurlijk ook voor zorgen dat er een knopje omgezet wordt bij de mensen die het aannamebeleid in hun portefeuille hebben, zodat bij sollicitaties iedereen weer gelijke kansen heeft, niet alleen op papier, maar ook in de praktijk…
Op zich is elk bedrijf natuurlijk gebaat bij een goede mix van jong en oud. Voor de innovatieve ideeën en voor de ervaring. De laatste jaren gaan op veel gebied de ontwikkelingen echter heel snel. Jongeren kunnen die beter bijhouden, over het algemeen. Ik snap ook wel dat werkgevers daardoor eerder geneigd zijn jongeren aan te nemen, dan ouderen. Benoem dat dan ook. Niet om de hete brij heen draaien. En ja, via een uitzendbureau hiphoppen van het ene bedrijf naar het andere, dat lukt niet iedereen. Ik denk dat je dan specifieke kennis dan wel kunde in je bagage moet hebben…of je komt juist te werken op posities waar het verloop bij de werkers heel groot is. Bepaalde vormen van lopende bandwerk, bijvoorbeeld. (Aan de andere kant: ik heb bij Albert Heijn distributiecentrum in Tilburg aan de lopende band gestaan, daar was het goed geregeld, ik heb er met plezier gewerkt.)
Ik heb bij een tekenbureau gewerkt waar mensen al rond hun 24ste werden afgeschreven. Op dat moment raakten ze uit de jeugdschalen en werden ze te duur voor het krab- en kraswerk. Hooguit 1 op de 10 kon door als chef en de rest werd weggepest. Voor hen kwam vers mavo-spul van een jaar of 17.
Ik heb ook een groot en log bedrijf meegemaakt, waar iedereen bleef zitten en zich niet verroerden. Dan maak je immers ook geen fouten. Die zittenblijvers schoven door naar beleidsfuncties en hielden de vooruitgang in het bedrijf (denk aan PC-gebruik) tegen.
Zelf ben ik rond mijn 45ste na een jaar niets doen achter een baan aangegaan. Binnen een week was ik aan het werk. Dat was via een uitzendbureau. In dat geval kan leeftijd een voordeel zijn. Je hebt ervaring en van de risoco’s die met een hogere leeftijd komen heeft het bedrijf dat je inhuurt geen last.
Helaas mocht dat maar 1 jaar en toen moest het inhurende bedrijf me in dienstnemen. Daar had ik weinig zin in. Achteraf had ik gelijk en na een jaar heb ik ontslag genomen. De volgende keer laat ik me niet meer aannemen en stap ik via het uitzendbureau naar een ander bedrijf over.