In het kantoortje op mijn werk heb ik de beschikking over een radio-CD-speler. Voor de zenderkeuze van de radio moet je aan een knop draaien totdat je iets bekends hoort. Daarna is het de kunst om de zender zó in te stellen dat je geen storingen meer hoort. Passen en meten. Het spreekt voor zich dat ik er voor gekozen heb om de radio standaard op één vaste zender af te stemmen. Geen moeilijkdoenerij meer. Voor mij is dat Radio 2, een zender met redelijk wat variëteit.

Naast de radio-CD-speler heb ik een doos staan, waarin allerlei CD’s zitten, die ik van tijd tot tijd opzet. Om in de sfeer van de wereldwinkel te blijven: muziek van Habib Koïté, Mercedes Sosa, Cesaria Evora, verzamel CD’s van Putumayo. Veel Franstalige muziek. Op één van de Putumayo CD’s hoorde ik het nummer ‘Quelqu’un m’a dit’ van Carla Bruni. Dat sprak me in die zin aan, dat ik meer muziek van haar zocht, en vond. Ik heb inmiddels de drie CD’s die ze uitgebracht heeft in de doos zitten.

Op het moment dat ik al twee CD’s van haar had, kwam ze breed in het nieuws. Het nieuwe liefje van Sarkozy, voormalig model, enzovoorts. Ik had geen idee.

Onlangs zette ik haar eerste CD weer eens op. En gek, ik moest hierbij even denken aan de column van Martin Bril, Montparnasse. Ook later onder ogen gekregen.
Hierrin wordt het nummer ‘Le plus beau du quartier’ van die CD uitgelicht, en krijgen we zijn kijk op Carla Bruni, Nicolas Sarkozy en Montparnasse te lezen.

En het nummer, dat mag ik ook wel….:

http://www.youtube-nocookie.com/v/Wf9SNrJu8Zo