Een tijdje geleden stond een artikel in de krant over iemand die een boete kreeg omdat hij de poep van zijn viervoeter niet opgeruimd had. Negentig euro. Terecht?

Hondenpoep is iets dat in de top 5 van ergernissen staat. Geen wonder dat er mensen vrijgemaakt worden om erop toe te zien dat de drollen die de honden produceren, dat die opgeruimd worden. En als dat niet gebeurt, dat er een boete volgt. De vervuiler betaalt.

Ik kan me er iets bij voorstellen. Niets is vervelender om binnen te ontdekken dat je ergens in de hondenpoep getrapt hebt. Vooral met betrekking tot een stad kan ik me wel vinden in maatregelen die ervoor moeten zorgen dat baasjes de drollen van hun hond opruimen. Op het platteland is meer ruimte, meer gras of berm, laat ze daar maar lekker poepen. Goede mest….

We betalen wel hondenbelasting. Dat weerhoudt mij er echter niet van om de poep die ons hondje uitschijt, toch gewoon op te doen. Niet meer dan normaal, denk ik dan. Voor veel mensen is het betalen van die belasting een reden om te zeggen: ja, hallo, ik betaal niet voor niets belasting….
Op zich vind ik de vraag wel gerechtvaardigd, wat er eigenlijk gebeurt met de hondenbelastingpot. Zolang ik mij kan herinneren, betalen we hondenbelasting. Pas de laatste jaren wordt er daadwerkelijk iets gedaan aan mogelijkheden om de poep van je hond weg te gooien. Er worden hondenuitlaatzones gecreëerd. Dus ja, in die zin denk ik dat er iets met de pot gedaan wordt. Maar dat is pas de laatste jaren. Hoe zit het daarvoor? Is de hondenbelastingpot gewoon bij de grote hoop gegooid?

Terug naar de persoon aan het begin van dit stukje. Het betrof een 81jarige man die zijn hondje uitliet. Nadat die gepoept had, en de man de poep op wilde doen, merkte hij dat hij z’n uitlaatjasje niet aanhad, maar een ander jasje. In het uitlaatjasje heeft hij altijd plastic zakjes zitten. Helaas, dacht hij. Hebbes, dacht de controleur, die toevallig in de buurt was.

Negentig euro…nog steeds terecht?