Eens per jaar ga ik naar de tandarts voor contrôle. Soms moet ik terugkomen, omdat er een gaatje ontdekt is dat niet zomaar tussendoor kan. Of ik trek zelf aan de bel, als er iets mis is.
Vandaag was het weer zover. Sinds de laatste keer was de tandartsenpraktijk verhuisd. Ik moet zeggen, de nieuwe ruimte zag er heel designachtig uit. Een grote wachtkamer: twee tafels, een ronde en een rechthoekige, stoelen erom heen, alles zwart, leesvoer (daar ontkom je niet aan), een flatscreen afgesteld op Ned 1. Helaas zonder geluid. Want ja, Eva Jinek het nieuws zien doen, terwijl je haar niet kunt verstaan, is ook niet alles. De verschillende behandelkamers achter een matglazen deur.
De tandarts had nog wel iets gevonden, waarvoor ik een nieuwe afspraak moest maken. Tevens liet hij foto’s maken…..daar werd het weer tijd voor.
En ik moest een afspraak maken om het tandsteen te laten verwijderen. Hè…tandsteen verwijderen? Dat deed je toch altijd in één moeite door tijdens het controleren? Jawel, maar daar hebben we nu mondhygiënistes voor….
Bij de afsprakenbalie bleek dat de tijd die staat voor het verwijderen van tandsteen 50 minuten is. Nou, daar moest ik nog eens goed over nadenken. Tenslotte had ik die andere afspraak ook nog. Alsof je zomaar op elk moment vrij kan krijgen van je werk. Want natuurlijk waren die twee afspraken niet op één dag te combineren.
Mondhygiënistes, het blijken altijd vrouwen te zijn, zijn volgens mij mensen die iets gevonden hebben om zich onmisbaar te maken in het gezondheidsspel. (Ik neem de tandarts toch werk uit handen…hoeft hij zich alleen maar met boren enzo bezig te houden.) In hoeverre het gedekt wordt door de verzekering is maar de vraag. Het is geen luxe hoor, zei de assisitente nog. En de juffrouw van de afsprakenbalie: ze vertelt je ook, hoe je het beste kunt poetsen….
Zodra ze dat gezegd had, had ik de beslissing genomen om de afspraak met de mondhygiëniste in ieder geval nog niet meteen te maken. Betalen om te horen hoe je je tanden moet poetsen, vind ik wel erg ver gaan.
