Donderdagochtend had de kleine nog veel last van haar keel. De diclofenac verzachtte wel, maar de koorts was verre van weg. Zo tobde ze maar aan. Via een slangetje kreeg ze de broodnodige vocht toegediend, en wellicht ook andere bouwstoffen.
Oma/partner kwam rond elf uur op bezoek om te kijken hoe het ging. Gewapend met een gezinsfles Fanta en wat worstebroodjes. Je weet nooit. Tenslotte moet de kleine zelf gaan eten en drinken. De pijnstillers zorgen er voor dat ze dat dan ook gaat doen, zonder dat ze angst krijgt om te drinken of eten. En ja, de kleine dronk een volle beker sinas, at het brood rond de worst weg, en zei vol trots: ‘Nu ben ik weer beter’….
’s Middags kwam opa/me myself een vrolijke noot in de vorm van een ballon brengen….
Af en toe kwam de verpleegster poolshoogte nemen. Nadat ze hoorde dat de kleine Fanta gedronken had, met prik nota bene (doet extra pijn in de keel), nou dan kan dat slangetje er ook wel af. De kinderarts zelf kwam langs om te vertellen dat ze naar huis mocht…..wel driemaal per dag diclofenac, en zorgen dat ze blijft drinken en af en toe wat eet…De koorts was inmiddels significant gezakt.
Maw: inmiddels is ze weer thuis, ze slaapt veel.
Oh, goed om te lezen dat het weer beter gaat. Niets zo akelig als een klein kind dat flink ziek is.
hai Gerrit,
gelukkig….
het gaat de goeie kant op.
Ik ben blij toe voor jullie allemaal!
Zal een hoop zorg geweest zijn.
En nu weer opknappen en opa plagen!
groetjes van Marlou
.
Hè, gelukkig maar!
Ze is weer een ervaring rijker in haar jonge leventje. Schattig dat ze zelf aangeeft weer ‘beter’ te zijn. Maar weer eten en drinken is een goede graadmeter.
Gefeliciteerd! Of liever, het zieke meisje. Maar ouders en grootouders zijn vaak zelf ook ’n beetje ziek als de kinderen iets ernstigs mankeren, het is zo logisch om dan iets leuks voor ze mee te nemen.
Diclofenac is een pittig middel, de arts neemt de ziekte serieus. Goed!