Het reguliere oppasadres van de kleine is met vakantie. Een week voordat zoon en schoondochter zelf vakantie hebben. Het moment waarop de oma’s en opa’s ingeschakeld worden. Gisteren was het onze beurt. Een hele dag in en rondom huis is met de kleine niet een echt goed idee….aan het eind van de dag ben je nog geruime tijd bezig om het interieur weer in de oorspronkelijke staat terug te brengen. Niet alleen de kamer, nee, het hele appartement.
We hadden nog twee kaartjes voor de Efteling, via de actie van AH met korting gekocht. Bovendien hadden we nog een geldige uitrijkaart. Kortom: het idee was snel geboren…een dagje Efteling met de kleine.
Het sprookjesbos. Van sommige sprookjes kan ze geen genoeg krijgen, zoals ‘de dansende schoentjes’ en ‘hans en grietje’. De draak heeft aan belang ingeboet, maar bij de pratende boom zat ze nu geboeid te luisteren.
Bij een Unox-huisje moest voor de inwendige mens gezorgd worden. De kleine ging voor het broodje Unox, wij gingen voor de soep. Tomaten en champignons. Het waren flinke bekers….voor de zekerheid een extra lege beker bijgevraagd. Een goed idee, want de kleine had meer belangstelling voor de tomatensoep dan voor het broodje worst…
De ganzen kwamen we ook weer tegen. De ganzen die op de maat van de muziek in ganzenpas hun vaste route lopen…altijd leuk:
‘Ik wil Pardoes zien’, kwam het even later. Die bevindt zich meestal bij de ingang/uitgang. Op weg daar naartoe, zagen we de aankondiging van een Legotentoonstelling. Dat leek ons ook wel leuk…..en het was leuk. Er werden niet alleen allerlei figuren van legoblokjes getoond, maar er waren ook volop bakken met blokjes en andere accessoires om zelf aan de slag te gaan…
Bij de infobalie aan de ingang kregen we te horen dat Pardoes alleen ’s avonds acte de présence gaf, in verband met de zomeravondefteling. Er waren wel alternatieven…live performance van de Grobbebollen. Nooit van gehoord, maar de kleine vond het geweldig..
In de openluchtarena werd een sprookjesboomverhaal opgevoerd, Roodkapje en de heks.
Maar dat werd te realistisch voor de kleine. Dat vond ze te eng. ‘Ik wil nu naar huis’ klonk het. Het was een geweldige dag. En het kind heeft genoten, wat wil je nog meer…
