De meeste columnisten die zijn begonnen met twitteren, hebben over hun eerste ervaringen een column geschreven, zoals bijvoorbeeld Sylvia Witteman, Wim de Jong, Bert Wagendorp en Hanna Bervoets. Een aantal bloggers halen in hun stukjes steeds vaker situaties aan die ze via twitter tegenkomen. Jan de Vries van Stroomopwaarts bijvoorbeeld.

Dus ja, ik kan niet achterblijven natuurlijk :))

Twitteren. Ik doe het nu een paar maanden. Je merkt dat ieder zijn of haar eigen invulling geeft aan het fenomeen twitteren, maar dat je toch wel bepaalde onderverdelingen kunt maken in het soort twitteraar.
– De pure informatieverschaffer. Mensen die tijdens een kabinetsformatie al twitterend verslag doen van de ontwikkelingen. Journalisten vooral. Politici als er geen mediastilte afgekondigd is. Maar ook mensen die hun eigen produkt onder de aandacht brengen. Er zijn veel bloggers die middels een tweet even laten weten dat ze weer iets op hun blogsite geschreven hebben.
– Je hebt twitteraars die enkel en alleen oneliners de wereld in gooien, dubbelzinnigheden, citaten, enzovoorts. Freek de Jonge en Wim de Bie neigen ook die richting op, maar in hun geval ligt de actualiteit ten grondslag aan hun opmerking.
– Er zijn er die echt vertellen wat ze aan het doen zijn. Koffie drinken, kinderen een verhaaltje voorlezen, hardlopen, enzovoorts. Heel persoonlijk.
– Je hebt de groep gemengd. Een beetje de persoonlijke noot, een grappige inval, een link die je meestuurt, enzovoorts.
– Er zijn ook twitteraars die soort microblogjes produceren. Een goed voorbeeld is Siska Mulder. Bijna elke tweet is een lust om te lezen.
– Dan heb je nog de mensen die het twitteren meer als chatten zien. Die lezen wat een ander schrijft, en gaan daar via een zogenaamd privé-bericht een vraag over stellen of een opmerking over maken. In de hoop op een reactie, zodat er daarna gepingpongd kan worden. Voor een volger zijn dit soort mensen niet interessant.

In alle gevallen geldt: je kunt nog zoveel de wereld in twitteren, het is ook wel leuk als er anderen zijn die jouw gedachtekronkels lezen. Zoals jij de tweets van anderen leest door hen te ‘volgen’, zo hoop je dat jij ook gevolgd wordt. Dat zijn dingen, daar moet je eigenlijk zelf een beetje actief in zijn. Ze komen over het algemeen niet aangewaaid. Tenzij je natuurlijk een bekend persoon bent. Een Femke Halsema, een Claudia de Breij, een Sara Kroos, een Sacha de Boer, nou ja, noem maar op.

Claudia de Breij heeft het begrip twinterview geïntroduceerd. Een twitter interview. Vraag en antwoord, via een zijweggetje makkelijk te volgen.
Onlangs is via twitter de Club van slechte huisvrouwen opgericht. Je moet het zien als een grap, maar er gaat toch wel enige serieusheid vanuit.

Ach, en wat mezelf betreft: ik vind het wel grappig. Ik lees leuke en interessante dingen, en ik gooi zelf af en toe ook een steentje de lucht in. Soms wordt die opgevangen. Ik vind wel, als je eenmaal volgers hebt, dan heb je wel een soort verantwoordelijkheid naar die volgers.