Vroeger zag je ze nog in het straatbeeld, van die bolderkarren, die geschikter waren op het strand, maar waarmee kinderen langs de huizen sjouwden om oude kranten op te halen, en ander oud papier of karton. Was de kar vol, dan gingen ze met hun vracht naar een mannetje dat op grotere schaal oud papier inzamelde. Je reed met je kar op een bewegend deel in de vloer, waarna het gewicht werd gemeten. Het papier werd uitgeladen, en de lege kar werd gewogen. Aldus kreeg je het gewicht van het oud papier. Daarnaar werd je betaald. Als je een gulden in je handen gedrukt kreeg, was je de koning te rijk…
Hier moest ik even aan denken toen ik gisteren orde in de chaos aan het scheppen was in de hoek waar vrijwilligers van de wereldwinkel allerlei kartonnen verpakkingen gooien, en lege dozen, en ander oud papier. Je pakt een grote doos, en gooit daar de kapotgescheurde andere dozen in. Inmiddels is alles weer keurig netjes opgestapeld. Als het aantal volle dozen teveel wordt, dan pakken we ons volkswagenbusje, en rijden ermee naar een papiergroothandel.
Oké, je hebt een stortplaats in Tilburg. Zolang het duurt mag je daar je oud papier nog gratis dumpen, maar op milieugebied staat de tijd niet stil. Om iets weg te gooien, moet je steeds vaker betalen.
Nee, zo’n papiergroothandel heeft dan nog iets. Jouw inbreng wordt eveneens gewogen middels een bewegend deel in de weg. De bolderkar is echter vervangen door de auto. Maar je krijgt geen geld meer voor je papier.
Betalen hoeven we ook niet voor wat we afleveren…. Als de wereldwinkel het karton en oud papier maar kwijt is.
