Gisteravond zond de NCRV de documentaire ‘Een ei voor later’ uit. Marieke Schellart was de filmmaakster, en tevens hoofdpersoon.
In het kort komt het hierop neer: ze is 35 jaar. Wil dolgraag een kind, maar wel samen met een man van wie ze houdt. Ze is echter alleengaand. De ware lijkt zich op korte termijn niet aan te dienen. Ze doet nog één poging: voor haar 36ste verjaardag vraagt ze dates ipv gewoon cadeautjes. Hier komt echter geen klik uit voort.
De kinderwens blijft. Ze gaat zich verdiepen in de medische mogelijkheden. Er zijn allerlei mogelijkheden wanneer er een partner bekend is, maar onvruchtbaar, of wanneer je bewust moeder wil zijn zonder partner. Nu is ze nog vruchtbaar, maar hoe zit dat over, zeg, tien jaar, wanneer de juiste zich wel aangediend heeft? Ze wil dan iets hebben aan de eitjes die ze nu heeft…..
Het invriezen van eicellen. In Amerika zijn ze daar verder mee dan in Nederland. In Amerika zijn er artsen die een hele eierstok uit de buik halen, en invriezen. Duizenden eicellen tegelijk in feite. Deze methode kent nog wat haken en ogen, dus wordt-ie niet op grote schaal toegepast. Maar dat invriezen van eicellen…peace of cake.
In Nederland gebeurt dat invriezen van eicellen voor later slechts in uitzonderlijke gevallen. Natuurlijk in geval van verminderde vruchtbaarheid, maar dan veroorzaakt door ziekte. Omdat je nu je eitjes niet wilt gebruiken, maar een aantal jaren later misschien wel, maar dan waarschijnlijk onvruchtbaar, dat argument wordt in Nederland niet als steekhoudend ervaren. Een eicel wordt in Nederland niet zomaar ingevroren. Toch gaat het AMC dat in steeds meer gevallen doen. Marieke weet hier uiteindelijk ook gebruik van te kunnen maken.
Zij heeft eitjes voor later…
Er komen wat critici om de hoek kijken:
Er is een leuke man op je pad gekomen. Tijd om de eicellen terug te plaatsen, natuurlijk wel op het juiste moment. De natuur kan haar werk verder afmaken. Dan wordt het kindje geboren…..ouders rond de 45 bijvoorbeeld. Er ontstaat een groot leeftijdsverschil tussen ouder en kind. Is dat wel gezond?
Het baren van een kind door een vrouw die toch weer wat ouder is, geeft dat geen complicaties?
Dat manipuleren van het leven, mag dat wel?
Over dat leeftijdsverschil wil ik kwijt, dat ik denk dat de omgeving daar meer moeite mee heeft, dan dat het binnen het gezin als een probleem ervaren wordt.
Ik las vandaag toevallig dat in Zuid-Spanje een tienjarig meisje bevallen was van een kindje. Dan ben je 50 en heb je een kind van 40. Ook apart….
Zaterdag 6 november wordt gediscussieerd over het invriezen van eicellen in het programma ‘Rondom10’
Gerruststellend zal het zeker zijn.
Dat er bedenkelijheden zijn was te verwachten, dit is tenslotte Nederland.
Van mij mogen ze hun gang gaan; ik vind al lang dat de mogelijkheden benut moeten worden.
Over het tienjarig moedertje las ik ook. Tja. Ik neem aan dat de ouders op de familie kunnen terugvallen.
Ik heb het laatste deel van die documentaire gezien. Bijzonder en ook ontroerend vond ik het. Ik denk dat het veel vrouwen met een kinderwens die (nog) geen partner hebben rust kan geven.
Net zoals het mannen (en hun eventuele partners) rust kan geven als er zaad wordt ingevroren als er onvruchtbaarheid dreigt na een ziekte of de behandeling daarvan.
Fijn dat het allemaal kan. Al denk ik niet dat er veel vrouwen zijn die na hun 45e nog een zwangerschap aandurven. Maar dat je de mogelijkheid (ver na) je 35e nog even uit kan stellen, is geruststellend.
Hai Gerrit,
ik ga die film opzoeken in “Uitzending gemist”.
Ik vind het een heel interessant gegeven.
groet van Marlou